TRUMP

Heel veel mensen (2) hebben mij gevraagd hoe groot de kans is dat Trump herkozen wordt. Aan harde voorspellingen doe ik sinds 2016 maar niet meer, maar de realiteit is dat Trump vooralsnog flinke kans op winst heeft. In een aantal cruciale staten, die onverwacht naar Trump gingen en hem de overwinning bezorgden, krijgt hij namelijk nog steeds genoeg steun. Een herhaling van het scenario waarbij Trump wint terwijl hij de popular vote verliest (Hillary Clinton kreeg landelijk 3 miljoen stemmen meer), is zeker niet ondenkbaar. Het verschil tussen popular en electoral vote kan zelfs nog groter worden, als zijn Democratische tegenstander met nóg meer verschil wint in staten als Californië.

Welke staten maakten dan het verschil en waarom? En wat maakt Trump daar dan populair? Om dat uit te leggen, gaan we even terug naar 2016.

2016 & de peilingen

Bijna iedereen rekende op een historische dag: de eerste Madam President. 92% kans op winst had Hillary Clinton, zo schatte The New York Times in. Het is dan ook logisch dat het overheersende verhaal de dag na de verkiezingen ging over hoe ‘de peilingen er compleet naast zaten’ (link NRC). De nuance raakte hierdoor enigszins verloren. De landelijke peilingen voorspelden correct dat Clinton meer stemmen zou krijgen dan Trump. De uiteindelijke uitslag: Clinton 48,2%, Trump 46,1%. Amerika werkt echter met een Electoral College (link) en dat was gunstig voor Trump: hij won! Een redelijk specifieke doelgroep had veel invloed op die uitslag: de zogenaamde white working class.

Deze kiezers worden vooral vertegenwoordigd in de Rust Belt van Amerika; staten als Wisconsin, Michigan, Ohio en Pennsylvania. In die staten bleken de peilingen de steun voor Trump te onderschatten. Michigan en Wisconsin stemmen al decennia Democratisch, en in bijna alle scenario’s werd er gerekend op winst van Clinton. Wisconsin werd door Hillary Clinton zelfs overgeslagen tijdens de campagne. Trump deed het in die staten een stuk beter dan verwacht, en won al die staten uiteindelijk nipt. Met 77.744 stemmen meer, verspreid over Pennsylvania, Wisconsin en Michigan, had Hillary Clinton de verkiezingen gewonnen!

Working class hero

Hoewel de meningen verschillen over hoe strak je de begrippen working class en middle class kunt definiëren, kun je wel stellen dat Trump populair is onder ‘blanke arbeiders zonder vervolgopleiding’. Een indicatie: onderzoek van Pew Research Center na de verkiezingen (link) toonde het verschil bij de categorie ‘White, non-college grad’: 28% Clinton, 64% Trump. Waarom is deze doelgroep zo gecharmeerd van Donald Trump?

De industriële sector in die Rust Belt heeft al jaren last van banenverlies en economische achteruitgang (o.a. door automatisering). Dit zorgt voor frustratie en wantrouwen in de regering. Bij een deel van de bevolking leidt die frustratie (al dan niet gecombineerd met racisme) ook tot angst voor immigranten. In 2016 raakte Donald Trump een snaar, terwijl er weinig enthousiasme voor Hillary Clinton was. Zij had het o.a. over klimaatverandering, buitenlandbeleid en feminisme, terwijl Trump hen direct aan leek te spreken.

America First

Een aantal van de belangrijke factoren die meespeelden op een rij:

• America First -> Trump riep dat hij banen en fabrieken terug naar Amerika zou brengen.
• Anti-immigranten -> De felle retoriek van Trump richting immigranten en Mexicanen sloeg aan. (“THEY TOOK OUR JOBS!”)
• Anti-elite -> Ze reageerden positief op Trump als buitenstaander met straight talk (versus hoogopgeleide, elitaire politici uit de gevestigde orde zoals Clinton). 

Daarnaast werd onderschat hoeveel first time voters Trump op de been zou brengen. Juist die groep blijft uit het zicht van veel peilingen. En ondanks het feit dat de Rust Belt nog steeds banen verliest en de gevolgen van Trumps importheffingen op de lange termijn niet goed uit lijken te pakken (stijgende prijzen die doorbelast worden naar de consument), gaat het goed met de Amerikaanse economie. En met dat feit, dat in essentiële staten zorgt voor aanhoudende steun, zal Trump vol vertrouwen de campagne ingaan.

Impeachment

Natuurlijk hangt de herverkiezing van Trump af van veel meer zaken. Deze maand gaat de volgende fase van de afzettingsprocedure in; er zal gestemd worden in het Huis van Afgevaardigden. Als het Huis instemt met de twee aanklachten (‘obstruction of Congress’ en ‘abuse of power’), wat hoogstwaarschijnlijk gebeurt vanwege de meerderheid van de Democraten, is de Senaat aan de beurt. Daar zou dan begin 2020 een onderzoek/proces starten, waarna 2/3 van de Senaat vóór moet stemmen om Trump ook echt af te zetten. Mede vanwege de Republikeinse meerderheid daar, is de kans op die uitkomst zeer klein.

Dan gaat het dus meer om de beeldvorming erna. Trump zal in ieder geval hard roepen dat hij is vrijgepleit en de aandacht weer willen verschuiven naar de economie. Met die economie in zijn broekzak kan Trump dus nog steeds hopen op een herhaling van het scenario uit 2016. Blijkbaar accepteren veel kiezers een corrupte, narcistische leugenaar als president, zolang hij blijft schreeuwen over banen, muren, immigranten en FAKE NEWS.   


___________________________________________________

Links / aanvullende informatie:

Boekentip: American Carnage: On the Front Lines of the Republican Civil War and the Rise of President Trump (Tim Alberta)
LINK - ‘The magic number: 270‘ - Eerdere blogpost over werking Electoral College.
LINK - Clip van Michael Moore, die precies voorspelde hoe Trump ging winnen.
LINK - Onderzoek van Pew Research Center na de verkiezingen van 2016.
LINK - Artikel over hoe belangrijk de working class is voor het electoraat van Trump:

Autumn is coming

Vorige week gingen tien Democratische presidentskandidaten met elkaar in debat. In augustus werden twintig deelnemers nog verspreid over twee avonden, maar door de strengere kwalificatie-eisen (m.b.t. peilingen en donaties) werd die groep gehalveerd. Het is redelijk veilig om aan te nemen dat de kandidaat die de nominatie wint tussen deze tien deelnemers zit. Voor de kandidaten die niet op het podium stonden, begint de tijd te dringen. Zonder media-aandacht en donaties, lopen de banden van een kostbare presidentscampagne snel leeg.

Er was nu dus maar één avond nodig, en voor het eerst stonden alle favorieten samen op het podium. Het was een interessant debat! In deze blogpost bespreek ik de grootste kanshebbers op de nominatie en blik ik terug op het debat.

Health care

Joe Biden werd omringd door Elizabeth Warren en Bernie Sanders, op dit moment zijn grootste concurrenten. Het debat begon met een inhoudelijke discussie over gezondheidszorg, waarover Biden een andere opvatting heeft dan Sanders en Warren. Waar Biden Obamacare wil uitbouwen, zonder verplichtingen en met behoud van particuliere zorgverzekeringen, pleiten Sanders en Warren voor Medicare for All; gelijkwaardige (en verplichte) zorg voor iedereen. Biden wees erop dat Warren en Sanders de belastingen zullen verhogen, waarna Warren uitlegde waarom zij denkt dat de totale kosten echter zullen dalen.

De discussie toont aan dat er een andere fase in de campagne aanbreekt. Mede doordat er nu minder ‘kleinere’ kandidaten op het podium stonden (die de aandacht vaak proberen op te eisen met bijvoorbeeld een persoonlijke aanval op een favoriet), lag de focus meer op de inhoud. Warren en Sanders kwamen sterk naar voren en Joe Biden verdedigde zijn standpunten met meer passie dan tijdens zijn vorige optredens. Los van wat haperingen en versprekingen, maakte hij geen grote fouten. In dat opzicht kan hij tevreden zijn over de avond.

HELL YES

Beto O’Rourke heeft zich, vooral sinds de schietpartij in zijn thuisstad El Paso, fel uitgesproken tegen de huidige wapenwetgeving. In het debat zorgde hij voor een veelbesproken moment toen hem werd gevraagd of hij zware geweren (zoals de AK-47 en AR-15) zou willen afnemen/terugkopen van burgers. Zijn vlammende antwoord sloot hij als volgt af: “Hell yes, we’re gonna take your AR-15 and your AK-47. (…)” Hier zijn volledige antwoord: link.

‘Voer voor de Republikeinen!’, vinden critici. Zij vrezen dat de uitspraak inspeelt op de angst van conservatieven dat Democraten hun wapens willen afnemen. ‘De moed en passie die we nu nodig hebben!’, vinden zijn aanhangers. Veel Democraten willen nu actie en zijn blij met zijn duidelijke standpunt. Het moment zorgde in ieder geval voor een stortvloed aan aandacht en discussie. De komende weken zal blijken of O’Rourke er ook potentiële kiezers mee heeft gewonnen. 

Overige kanshebbers

Kamala Harris veranderde haar strategie ditmaal: ze richtte haar pijlen bijna allemaal op Trump. Hierdoor plaatste ze zichzelf af en toe buiten de discussie, wat in deze fase wellicht niet handig is. Na de sprong in de peilingen die ze na het eerste debat maakte, is ze weer wat teruggezakt. Toch zie ik Harris wel als een kanshebber om op zijn minst ver te komen in de voorverkiezingen. Hetzelfde geldt voor O’Rourke, Cory Booker (die ook goed in vorm was) en Pete Buttigieg.

Juliàn Castro viel Biden aan op zijn geheugen tijdens het debat, maar dit pakte niet goed uit omdat het overkwam als een persoonlijke aanval op de leeftijd/fitheid van Biden. Van Castro, Klobuchar en Yang verwacht ik niet dat ze op de dag na de stemming in Iowa (als eerste staat, in februari 2020) nog in de race zijn. De grote drie blijven vooralsnog Biden, Warren en Sanders. In peilingen vertegenwoordigen ze samen rond de 60% van de stemmen, met Biden nog steeds aan kop. Warren heeft een flinke opmars gemaakt, en is op inhoud bijna niet te kloppen. 

Herfst

De eisen voor het debat van oktober blijven gelijk. Dit geeft kandidaten meer tijd, waardoor de groep deelnemers weer wat groeit. De steenrijke Tom Steyer, die pas laat in de race stapte, heeft zich nu wel gekwalificeerd. Marianne Williamson en Tulsi Gabbard wachten nog op kwalificerende peilingen. Mogelijk krijgen we in oktober dus weer twee avonden. 

Ongetwijfeld zullen er in de herfst weer een aantal kandidaten uit de race stappen. Het is afwachten of er nog een grote verschuiving aan de top komt. Joe Biden gaat al maanden aan kop. Desondanks is er nog geen sprake van een golf van enthousiasme rondom zijn kandidatuur, waarbij prominenten binnen de partij hun steun betuigen en anderen oproepen zich achter Biden te scharen. Er lijkt dus nog ruimte te zijn voor een drastische ommekeer. Iowa is nog ver weg!

__________________________________________

Links / aanvullende informatie: 

LINK – Het volledige derde debat (12-9). 

LINK – Hoogtepunten uit het debat. 

LINK – Eerdere blogpost over Elizabeth Warren

LINK – Eerdere blogpost over Beto O’Rourke

LINK – Eerdere blogpost over Joe Biden

2020 à gogo (II)

De tweede debatronde zit erop! Joe Biden is nog steeds de duidelijke koploper, maar heeft wel wat klappen gekregen. De grootste verschuiving vond vooralsnog plaats na de eerste ronde: Kamala Harris voegde zich bij de top 5 door haar pijlen op Biden te richten. Voor minder prominente presidentskandidaten, waarvan er in deze fase van de race nog veel zijn, is een debat een kans om voor een verrassing te zorgen of op zijn minst naamsbekendheid te vergroten.

Sommige deelnemers maken weinig kans op de nominatie, maar zullen wel profiteren van de aandacht. Veel oud-kandidaten van afgelopen verkiezingen hebben nu bijvoorbeeld een lucratieve bijbaan als tv-analist. Wie maken er kans om na de zomer ook nog serieus mee te doen? En hoe verliepen de eerste debatten?

Debatronde #1

De enorme groep presidentskandidaten werd verdeeld over twee avonden, met tijdens elk debat tien deelnemers. 

De eerste avond bevatte veel korte, ingestudeerde biografische stukjes. Voor een aantal kandidaten was het de eerste kans om zich voor te stellen aan het Amerikaanse publiek. Elizabeth Warren kwam zeer goed naar voren, en ook Cory Booker en Juliàn Castro deden het goed. Beto O’Rourke, die na een vlammende start van zijn campagne wegzakte in de peilingen, kon een sterk optreden goed gebruiken, maar kwam niet gedecideerd over. 

Op de tweede avond lag koploper Biden flink onder vuur, vooral door Kamala Harris, die zeer sterk en fel de aandacht opeiste. Pete Buttigieg bleef rustig en maakte goede punten. Joe Biden was niet overtuigend in de drukke setting, en twijfelde geregeld. Hij leek overrompeld en had geen goed antwoord op de aanvallen van Harris. Bernie Sanders bleef te veel hangen in vaak herhaalde uitspraken. Over het algemeen was het een energiek en inhoudelijk debat. 

Debatronde #2

Vooral Bernie Sanders en Elizabeth Warren kwamen sterk over tijdens de eerste avond van de tweede debatronde. Ze werden aangevallen door meer gematigde concurrenten, maar sloegen deze aanvallen strijdlustig en effectief af. Voor Sanders en Warren is het nu nog niet nodig om elkaar aan te vallen, maar een confrontatie tussen de twee progressieve kanshebbers ligt vast nog in het verschiet. Pete Buttigieg was wederom rustig en zelfverzekerd, maar ook wat tam. Beto O’Rourke deed het beter dan de vorige keer, maar voor een sprong in de peilingen zal hij toch meer moeten overtuigen. 

Tijdens de tweede avond was Cory Booker op dreef! Naast Biden lag nu ook Kamala Harris flink onder vuur. Tulsi Gabbard viel haar aan op beslissingen die Harris nam toen ze openbaar aanklager was, en ook Joe Biden kwam met een voorbereide aanval op Harris. Hierdoor werd ze meer in de verdediging gedrukt. Biden zelf was vuriger en sterker, ondanks wat haperingen en een blunderende afsluiting (link). Castro en Yang kwamen goed naar voren, maar vooral Booker kan wel eens profiteren van zijn sterke optreden. 

Op naar september!

Het derde debat vindt plaats op 12 september. Als het nodig is, wordt de groep weer gesplitst, maar vanwege aangescherpte voorwaarden, lijkt het erop dat één avond zal volstaan. Om te kwalificeren voor het debat, moeten kandidaten namelijk 2% behalen in 4 verschillende landelijke peilingen, en minimaal 130.000 individuele donaties hebben ontvangen. 

Op dit moment zijn er 8 kandidaten die hieraan voldoen: Joe Biden, Elizabeth Warren, Bernie Sanders, Kamala Harris, Pete Buttigieg, Beto O’Rourke, Amy Klobuchar en Cory Booker. De verwachting is dat in ieder geval Castro en Yang zich nog hierbij zullen voegen. Het gevolg is dat de groep gehalveerd zou worden. Het zou interessant zijn om alle favorieten eindelijk samen op het podium te krijgen. Voor de afvallers wordt het nagenoeg onmogelijk om nog voldoende aandacht te krijgen en zo het benodigde geld binnen te halen om een presidentscampagne te vervolgen. 

__________________________________________

Aanvullende links: 

LINK – ‘Here’s everything you need to know about the September debate’ (vox)

LINK – ‘Key moments’ ronde 2, avond #1, 30 juli. (NYT) 

LINK – ‘Key moments’ ronde 2, avond #2, 31 juli. (NYT)

Joe Biden

Twee keer eerder probeerde Joe Biden president te worden: in 1988 en in 2008. Na een lange carrière en een veelbewogen leven, doet hij nu een allerlaatste poging om zijn ultieme ambitie te verwezenlijken, met ditmaal een breed draagvlak én grote naamsbekendheid op zak. Hij staat al maanden bovenaan in de peilingen, maar het vuur onder het campagnepitje gaat nu pas écht aan. De openhartige Biden kan zichzelf nog wel eens in de voet schieten door onhandige uitspraken. Daarnaast is de kans aanwezig dat de Democraten uiteindelijk toch kiezen voor een progressievere kandidaat, die meer past bij het huidige politieke klimaat aan de linkerkant. Biden draait zelf al meer naar links: deze week nog wijzigde hij (onder druk) zijn standpunt rond overheidssteun aan abortus (meer info: link).

Biden omarmt in ieder geval zijn favorietenrol en richt alle pijlen vooralsnog op Trump. De president behandelt Biden op zijn beurt ook als de meest waarschijnlijke tegenstander. Bij het eerste debat, later deze maand, zal Biden vermoedelijk vaak onder vuur liggen. Gaat het hem lukken om de horde rivalen achter zich te laten, zodat hij Trump uit het Witte Huis kan proberen te krijgen?

Senator / persoonlijke tragedie

Advocaat Joe Biden trouwde in 1966 met Neilia Hunter en kreeg drie kinderen. Na een aantal jaren in de gemeenteraad, werd Biden 1972 verkozen tot senator namens Delaware. Lang kon hij echter niet nagenieten van zijn overwinning. Een paar weken na de verkiezingen, kreeg zijn vrouw een auto-ongeluk. Zijn 1-jarige dochtertje en zijn vrouw overleden en zijn zoontjes Beau en Hunter raakten gewond. Een zware periode volgde, waarin hij moeite had zijn aandacht te richten op zijn nieuwe baan als senator. 

Biden herpakte zich en werd maar liefst zes keer herkozen als senator, wat neerkomt op een dienst van 36 jaar. In 1977 trouwde hij opnieuw, met zijn huidige vrouw Jill Biden, waarmee hij een dochter kreeg (Ashley). In 2015 kreeg Joe Biden weer te maken met een drama: zijn zoon Beau overleed aan de gevolgen van een hersentumor. Kort erna, tijdens speculaties over een nieuwe presidentskandidatuur, sprak hij met Stephen Colbert in The Late Show over het verlies van zijn zoon in een openhartig interview (link).   

1988: Plagiaat

In juni 1987, kondigde Biden zijn eerste presidentskandidatuur aan. Twee maanden na een indrukwekkende start, waarin hij veel geld wist op te halen, raakte zijn campagne in de problemen. Delen van een speech bleken gekopieerd van Labour-politicus Neil Kinnock. Wrang genoeg gaf Biden de speech al eerder en vermeldde hij toen wél netjes de bron. In de speech die opgepikt werd door de media deed hij dit niet.  

Er volgden nog enkele soortgelijke (kleinere) incidenten, waarna de campagne en reputatie van Biden te veel beschadigd bleken. Biden trok zich in september terug, nog voordat de eerste staat stemde. Later bleek dat het team van concurrent Michael Dukakis de vergelijkingsvideo van de speeches naar de media had gestuurd. Dukakis won uiteindelijk de nominatie (en verloor de verkiezingen van George Bush Senior).

2008: Obama

In 2007, met inmiddels decennia ervaring in de senaat, begon Biden met frisse moed aan zijn tweede poging. Zijn timing bleek verre van ideaal: hij moest het opnemen tegen topfavoriet Hillary Clinton én de man die voorbestemd was om in een historisch verkiezingsjaar met een recordaantal stemmen het presidentschap te winnen: Barack Obama. 

De vlammende tweestrijd tussen Obama en Clinton overschaduwde de campagne van Biden volledig. Na een vijfde plaats in Iowa (met 1% van de stemmen) trok hij zich terug. Wat hij wel overhield aan de campagne: een goede band tussen hem en Barack Obama. Nadat Obama de nominatie binnensleepte, kondigde hij in augustus 2008 aan dat Joe Biden zijn running mate werd. Tijdens Obama’s twee termijnen was Biden een betrouwbare vicepresident en een belangrijk adviseur van de president.

2016 2020: Vroege koploper

Richting het einde van Obama’s presidentschap werd er volop gespeculeerd over een nieuwe deelname in 2016. Mede door het overlijden van zoon Beau, besloot Biden toch af te zien van een kandidatuur. Hij schaarde zich achter Hillary Clinton, en voerde voor haar campagne. Het leek erop dat zijn actieve politieke loopbaan voorbij was, maar al snel na de winst van Trump begon Biden zich weer te mengen in het politieke debat. Eind april 2019, na een lange periode vol hints en plaagstootjes, kondigde Biden zijn derde presidentscampagne aan. 

Joe Biden heeft het gevoel dat hij nu de juiste man is om Donald Trump te verslaan. Zijn campagne begon niet heel voortvarend; er ontstond controverse rond zijn omgang met vrouwen (meer info: link). Biden reageerde met een videoboodschap en beloofde beterschap. Het onderwerp is vermoedelijk nog niet van tafel, maar het lijkt geen onoverkomelijk struikelblok te worden. Hij heeft nog een lange weg te gaan naar de nominatie, maar de nu 76-jarige Biden is in ieder geval nog niet uitgespeeld.

__________________________________________

Aanvullende links:

LINK – Joe Biden bij The Late Show in 2015, deel 2. 

LINK – Interview met Joe Biden uit 2007 / Morning Edition.

LINK – Gemiddelde van landelijke peilingen Democratische nominatie / RealClearPolitics.

LINK – ‘The controversy over Joe Biden’s treatment of women, explained’ (An old-school politician in a #MeToo world. Artikel van Vox / Matthew Yglesias.)

LINK – Recenter interview / The Late Show.

2020 à gogo

De groep Democratische presidentskandidaten is zo goed als rond. Oud-vicepresident Joe Biden heeft zich officieel gemeld en is hiermee vermoedelijk de laatste prominente toevoeging aan de groep. Zijn voorsprong in de peilingen is alleen maar groter geworden, maar het is nog erg vroeg. Voor de context: tijdens de vorige verkiezingen ging Jeb Bush op dit moment aan de leiding bij de Republikeinen, gevolgd door Marco Rubio en Scott Walker. Pas rond de zomer begon de vogelvlucht van Donald Trump.

Ondertussen heeft de president zelf zijn campagnemodus al gevonden. Het feit dat het goed gaat met de economie, is gunstig voor zijn herverkiezingscampagne. Trump lijkt zich vooralsnog vooral zorgen te maken om Joe Biden, gezien zijn reactie op de steun die de International Firefighters Association voor Biden uitsprak. De vakbond en Biden moesten het flink ontgelden, maar het dat zal het campagneteam van Biden alleen maar deugd hebben gedaan. Alle aandacht vanuit Trump versterkt de koppositie van Biden. Het behouden van die positie zal echter nog een flinke uitdaging worden, want de concurrentie ligt op de loer.

Buttigieg [BOOT-EDGE-EDGE]

Zijn naam zorgt voor vocale struikelpartijen, maar zijn opmars wordt hier niet door gehinderd. Pete Buttigieg, burgemeester van South Bend (Indiana), heeft zich tegen de verwachtingen in weten te profileren als een kanshebber. Volgende maand staat hij als eerste openlijk homoseksuele kandidaat op het podium tijdens het eerste debat.

‘Mayor Pete’, zoals de 37-jarige Buttigieg liefkozend wordt genoemd, maakt indruk met zijn scherpe, intelligente optredens in de media en fietste zich in een paar weken omhoog in de peilingen. Zijn academische en militaire ervaring en ervaring als burgemeester dwingen respect af. Hiermee kan hij vragen over zijn jonge leeftijd prima pareren. Het wordt interessant om te zien hoe hij het de komende tijd gaat doen, tijdens debatten en op campagne.

Harris, Warren, Sanders en O’Rourke

De opkomst van Buttigieg gaat deels ten koste van Beto O’Rourke. O’Rourke kreeg kort na de aftrap van zijn campagne veel aandacht, maar merkt dat het lastig is om die ook te behouden. Hij heeft Jeff Berman nu ingehuurd, de man die Obama tijdens zijn eerste presidentscampagne aan genoeg delegates hielp om Hillary Clinton te verslaan. (Ook bij de voorverkiezingen draait het om het verzamelen van kiesmannen/delegates. De manier waarop staten die toekennen, verschilt nogal. Berman is een expert op dit gebied.)

Een korte update over andere prominenten: Elizabeth Warren is inhoudelijk erg sterk, en wint aanhang met haar concrete beleidsvoorstellen. Kamala Harris liet tijdens de hoorzitting met William Barr (over het Mueller-rapport) zien waarom zij ook veel steun krijgt. Met haar kenmerkende vastberadenheid stelde ze relevante vragen en vroeg ze door tot ze ook echt antwoord kreeg. Bernie Sanders is in de peilingen gezakt maar behoudt de tweede plaats. Zijn campagne is breder dan de vorige keer, ook al blijven zijn speerpunten onveranderd. 

Debat

Op 26 en 27 juni vinden de eerste debatten plaats tussen de Democraten. De groep wordt (willekeurig) in tweeën gesplitst, en voor sommige kandidaten wordt het spannend of ze mogen deelnemen. De drempel: 65 duizend individuele donoren en minimaal 1% behalen in drie peilingen. Kirsten Gillibrand en Julián Castro zijn twee namen die nog niet aan deze voorwaarden voldoen. Als dat zo blijft, wordt het voor hen lastig om nog serieus mee te doen aan deze overvolle presidentsrace.

Ik ben benieuwd naar de debatten en ontwikkelingen. Er zal ongetwijfeld nog veel verschuiven richting de zomer. Joe Biden richt zich nu nog uitsluitend op Donald Trump, maar er komt een moment dat hij zijn concurrenten niet meer kan negeren.

Wordt vervolgd! 


__________________________________________


LINK – Eerdere blogpost over Elizabeth Warren.
LINK – Eerdere blogpost over Beto O’Rourke.
LINK – Gemiddelde van peilingen van RealClearPolitics.

Een roedel Democraten

In juni 2019 staat het eerste debat gepland tussen de Democratische presidentskandidaten. Er stromen zo veel kandidaten binnen, dat we een herhaling krijgen van de constructie die bij de Republikeinse voorverkiezingen in 2015/2016 werd gebruikt: een splitsing van de groep in twee debatten. Toen waren er 17 (prominente) kandidaten die streden om de nominatie en werd er gekozen voor een A-debat en een B-debat. Er werd gekeken naar een gemiddelde van een aantal landelijke peilingen. De DNC (Democratic National Committee) wil kiezen voor een willekeurige splitsing, maar kijken ook naar landelijke peilingen als drempel.

Voor de campagne zijn die peilingen dus belangrijk, maar voor de uiteindelijke kansen van een kandidaat zijn ze minder representatief dan de peilingen per staat. Net als bij de algemene verkiezingen, waarbij het aantal electoral votes de winnaar bepaalt (hier eerdere blogpost), is het totaal aantal stemmen niet doorslaggevend. Bij de voorverkiezingen gaat het allemaal om delegates, die per staat gewonnen worden. De kandidaat die meer dan de helft van alle beschikbare delegates behaalt, wint de partijnominatie en mag het opnemen tegen Trump. In februari 2020 is Iowa als eerste aan de beurt. Daar wemelt het aankomend jaar weer van de kandidaten. 

Feel the Bern

Bernie is terug! Na zijn onverwacht explosieve opkomst in de voorverkiezingen in 2016 tegen Hillary Clinton, is hij de status van underdog voorbij. Bernie Sanders, de 77-jarige senator voor Vermont, wordt nu gezien als één van de koplopers en haalde in zijn eerste campagneweek al 10 miljoen dollar aan donaties op. Let wel, Bernie krijgt zijn geld niet van grote bedrijven en rijke lobbyisten; het gaat hier om een enorme verzameling kleinere, individuele donaties. Bernie bewijst weer dat hij een snaar weet te raken.

Iets dat hij vorige keer weigerde, doet hij ditmaal wel: praten over zichzelf. Voorheen wilde hij het alleen over zijn beleids-/actiepunten hebben; zijn achtergrond vond hij niet relevant. Nu, mede op aandringen van adviseurs, deelt hij wel meer persoonlijke verhalen. Zo vertelde hij tijdens de aftrap van zijn campagne in Brooklyn bijvoorbeeld over zijn vader, die in de jaren 20 vanuit Polen naar New York emigreerde, en zijn familie, waarvan een groot deel omkwam in de Holocaust. Het zal interessant worden om te zien hoe ver deze zelfbenoemde democratic socialist dit keer komt!

It’s just a jump to the left

Het gedachtegoed van Sanders wordt steeds minder ‘extreem’. Veel Democraten zijn namelijk een stuk opgeschoven naar de linkerkant. Dit brengt ook risico’s met zich mee. Gematigde kiezers kunnen zich minder vinden in de bekende namen aan de Democratische kant. Oud-vicepresident Joe Biden, waarvan wordt verwacht dat hij nog in de race springt, kan die kiezers richting het midden wél bereiken. Gecombineerd met zijn naamsbekendheid zorgt dit voor een potentiële favorietenrol, wanneer hij zich kandideert.   

Niettemin: de jeugd is de toekomst! Neem Alexandria Ocasio-Cortez, het jonge congreslid dat in recordtempo zielen wint, het internet domineert en conservatieve Republikeinen doet schuimbekken van afgrijzen. Zij laat zien dat er veel steun is voor ambitieuze, linkse plannen en stimuleert hiermee politieke betrokkenheid bij jongeren. Wellicht kan een presidentskandidaat in dit gepolariseerde klimaat juist meer bereiken door stelling te nemen, nieuwe jonge kiezers te trekken en een scherp contrast met Trump te presenteren. 

Run, Beto, Run

Voor een presidentskandidatuur is het voor Ocasio-Cortez (‘AOC’) nog te vroeg (een president moet daarnaast minimaal 35 jaar oud zijn). Wel kan ze de campagne beïnvloeden door haar steun uit te spreken voor een kandidaat. Grote kans dat die eer naar Bernie Sanders gaat, al zijn er ook genoeg vrouwelijke gegadigden. Kamala Harris is haar campagne goed gestart en haar aanhang groeit. Elizabeth Warren voert met haar kenmerkende passie campagne, maar zal een manier moeten vinden om in dit grote veld niet ondergesneeuwd te raken. 

Dan is er nog een andere kandidaat waar we op wachten: Beto O’Rourke. In mijn vorige blogpost (link) schreef ik uitgebreider over hem. Hij heeft een besluit genomen, zegt hij, en deelt binnenkort “aan iedereen tegelijk” zijn plannen. Alles wijst op een deelname. Als hij zijn campagne goed lanceert en hij de wind in de zeilen krijgt, geloof ik dat ook Beto de potentie heeft om de race om de nominatie te winnen. Eerst zullen alle Democratische kandidaten echter moeten vechten voor iets anders: een peilinggemiddelde dat een plek in het debat garandeert. 

________________________________________

LINK – Eerdere blogpost over electoral votes / ‘The Magic Number: 270’.

LINK – Eerdere blogpost over Beto O’Rourke.

LINK – Artikel van The Guardian over de endorsement van Alexandria Ocasio-Cortez.

LINK – Plannen voor aanpak debatten Democraten 2020 (artikel NY Times).

(Illustratie/afbeelding: Tim O’Brien voor TIME.)

Beto O'Rourke

Het is een bijzondere prestatie: na een verloren senaatsrace tóch gezien worden als een mogelijke favoriet in de aankomende presidentsverkiezingen. Het feit dat Beto O’Rourke het als Democraat in Texas (dat al decennia gedomineerd wordt door Republikeinen) ruim boven verwachting deed tijdens de afgelopen congresverkiezingen, draagt hieraan bij. Senator Ted Cruz versloeg hem met een paar procentpunten verschil, maar de campagne van O’Rourke zorgde voor steeds toenemende landelijke aandacht. Hij werd zelfs vergeleken met Obama en al snel na de verkiezingen werd de roep om een presidentskandidatuur luider.

Tijdens alle speculaties over een mogelijke kandidatuur reisde hij in januari een week alleen door Amerika. Hij deelde zijn persoonlijke ervaringen via een online blog en liet weten dat hij deelname overweegt. Hij zou een interessante presidentskandidaat zijn, mocht hij ervoor gaan. Concurrentie is er genoeg: naast Elizabeth Warren hebben inmiddels o.a. Kamala Harris, Kirsten Gillibrand, Cory Booker en Julian Cástro zich aan het Democratische front gemeld. Mogelijk volgen grote namen als Joe Biden, Amy Klobuchar en Bernie Sanders nog. Wie is Beto O’Rourke en maakt hij een kans?

Achtergrond Beto

Robert O’Rourke (1972) komt uit El Paso, waar hij al snel de (daar vaak voorkomende) bijnaam Beto kreeg. Tijdens de senaatsrace kreeg hij kritiek op die kenmerkende voornaam vanuit Republikeinen en het team van Ted Cruz, omdat hij de naam alleen geadopteerd zou hebben om Latino-stemmen te winnen. Het team van O’Rourke maakte weinig woorden vuil aan de discussie, maar deelde wel een schoolfoto van een jonge Beto met een trui met daarop ‘BETO’ in gebreide letters. 

In zijn jongere jaren speelde hij in verschillende punkrock-bands (basgitaar en drums), waarmee hij door Amerika en Canada toerde. Hij studeerde Engels aan Columbia University in New York en keerde daarna terug naar El Paso. Daar richtte hij een webdesign-bedrijf op en ontmoette hij zijn vrouw Amy, waar hij inmiddels drie kinderen mee heeft.

Van El Paso naar Washington D.C.

Doordat zijn vader actief was in de lokale politiek, kwam Beto al jong in aanraking met campagnes en politiek. Als vrijwilliger voerde hij campagne voor verschillende politici in El Paso. In 2005 besloot hij zelf de stap te nemen om zich verkiesbaar te stellen. Hij won zijn eerste verkiezingen en trad toe tot de gemeenteraad van El Paso. Hij werd herkozen en richtte zijn pijlen in 2012 op het Huis van Afgevaardigden. In de voorverkiezingen versloeg hij oudgediende Silvestre Reyes (die door Barack Obama en Bill Clinton werd gesteund), waarna hij met ruime cijfers won van zijn Republikeinse tegenstander.

O’Rourke werd in 2014 en 2016 ruim herkozen. De manier van campagne voeren (persoonlijk, grotendeels te voet) vormde een blauwdruk voor zijn strijd tegen Ted Cruz. Die campagne bracht hem plotseling nationale bekendheid. Vooral een filmpje van zijn reactie op een vraag over protesterende topsporters (die als protest tegen politiegeweld en discriminatie niet gaan staan tijdens het volkslied, hier meer over te lezen) zorgde voor een lawine aan publiciteit. In zijn antwoord (link naar filmpje) legde Beto uit waarom hij geen problemen heeft met deze vorm van protest.

Onconventionele nuance

Beto O'Rourke maakt zeker een kans, maar niet alle Democraten hopen op zijn kandidatuur. Sommige supporters van Bernie Sanders vinden Beto bijvoorbeeld niet progressief genoeg. Wat betreft sociale onderwerpen zit hij weliswaar aan de linkerkant, maar donaties uit de olie-industrie en zijn stemgedrag in het congres rond milieuzaken wekken bij hen argwaan. 

Of hij zich ook echt gaat kandideren, is nog niet zeker. Deze maand neemt hij een beslissing, gaf hij in een interview met Oprah aan. Volgens mij zou hij een aanwinst zijn voor de verkiezingen. De manier waarop Beto O’Rourke zich tijdens zijn laatste campagne opstelde en de openhartige insteek van zijn blog, onderscheiden hem van vele andere politici. Ik vind het mooi om te zien hoe een prominent figuur in de politiek zich kwetsbaar en bedachtzaam durft op te stellen. Het kan invloed hebben op zijn kansen en wellicht vormt zijn nuance juist een risico, maar als O’Rourke meer integriteit en bescheidenheid in de politieke arena zou kunnen brengen, dan is dat al een winst op zich.


__________________________________________

LINK - Blog van Beto O'Rourke (o.a. over zijn recente reis door Amerika)
LINK - Video van reactie O'Rourke op vraag over protesterende topsporters.
LINK - Achtergrondinformatie over protest tijdens volkslied, begonnen in NFL.

Elizabeth Warren

Senator Elizabeth Warren heeft zich als eerste grote naam bij de Democraten gemeld als kandidaat. (Ze heeft, zoals gebruikelijk bij het opstarten van een presidentscampagne, een exploratory committee gevormd.) Het is een strategische keuze om al vroeg te starten met haar campagne. Mogelijk wil ze potentiële concurrenten voor zijn en zich met de aandacht in de media positioneren als voornaamste kandidaat in de voorverkiezingen.

Helaas wordt ze de laatste tijd vooral geassocieerd met de bijnaam ‘Pocahontas’, die Trump voor haar bedacht. Hierdoor worden de kwaliteiten en prestaties van Warren onderbelicht. Wie is Warren, waar komt de bijnaam vandaan en maakt ze een kans?

Achtergrond

Elizabeth Warren (1949) bouwde een carrière als hoogleraar en jurist op en zette zich in die jaren als adviseur al in voor de middenklasse en tegen de macht van Wall Street. In Obama’s eerste termijn hielp ze met de oprichting van het CFPB (Consumer Financial Protection Bureau), een agentschap dat zich richt op de bescherming van consumenten, mede als reactie op de financiële crisis.

Eind 2011 kondigde ze haar kandidatuur aan voor senator van de staat Massachusetts. Een video waarin Warren op campagne o.a. sprak over belastingen (hier te bekijken) werd online veel gedeeld en bekeken, wat haar profiel flink verhoogde. Ze won de verkiezingen van zittend senator Scott Brown en werd zo de eerste vrouwelijke senator van Massachusetts.

Passie in haar DNA

Sindsdien is Warren in de Senaat een zeer bevlogen en progressieve senator. Zo trok ze fel van leer tegen de CEO van Wells Fargo (een bank) tijdens een hoorzitting over een groot fraudeschandaal (hier te bekijken). Warren werd vorig jaar herkozen en sinds het aantreden van Trump is ze één van zijn meest uitgesproken tegenstanders. De president reageert op haar aanvallen door haar honend ‘Pocahontas’ te noemen.

Al van kinds af aan is Warren verteld dat er ook Native American bloed in haar familie zit. Vanaf haar vroege loopbaan benoemt ze dit zelf ook. Ze heeft hier kritiek op gekregen, omdat ze het gebruikt zou hebben om haar carrière te helpen. Donald Trump haalt dit punt dus gretig aan. Vorig jaar bewees een DNA-test haar gelijk, maar vanuit de Cherokee kwam er publiekelijk een afkeurende reactie, omdat zij de test zeer ongepast vonden. Dit onderwerp gaat zeker terugkomen in de campagne.

Nevertheless, she persisted

In 2017 verzette ze zich hevig tegen de benoeming van Jeff Sessions als Minister van Justitie. Ze las in de Senaat een brief uit 1986 voor van Coretta Scott King, de vrouw van Martin Luther King. King maakte destijds in haar brief bewaar tegen de voordracht van Sessions als rechter in Alabama, omdat hij Afro-Amerikaanse kiezers zou hebben onderdrukt en geïntimideerd. De voorzitter onderbrak Warren en wees op een regel over het beledigen van senatoren. Warren hield vol, maar na een stemming werd haar het zwijgen opgelegd.

Republikeinse Majority Leader Mitch McConnell concludeerde na de stemming: “She was warned. She was given an explanation. Nevertheless, she persisted.” Die laatste term pakte averechts uit voor de Republikeinen: activisten en aanhangers gebruiken het nu als slogan en symbool voor actie en doorzettingsvermogen. Warren las de brief overigens in een andere ruimte alsnog voor (met een live stream via internet).

2020

Wat betreft haar kansen in de voorverkiezingen, moeten we eerst afwachten wie haar concurrenten worden. Ze is onder progressieve Democraten weliswaar geliefd, maar mocht Bernie Sanders zich opnieuw kandideren, dan vormt dat een obstakel; Sanders en Warren zullen grotendeels uit dezelfde vijver moeten vissen.

In 2016 (toen ze afzag van deelname) was de roep om Warren groter. Wat dat betreft ligt het momentum nu vooralsnog bij Beto O’Rourke. Als hij ervoor gaat, kan de vlam best eens in de pan slaan, waardoor hij veel van de aandacht opeist. Joe Biden, die iets gematigder is, kan weer gevaarlijk zijn omdat hij wellicht een bredere doelgroep kan aanspreken. Dan zijn er nog talloze andere kandidaten die zullen volgen. Hoe het ook loopt, Warren krijgt nu ieder geval veel media-aandacht in de opstartende fase van de campagne.


__________________________________

LINK - ‘Why Many Native Americans Are Angry With Elizabeth Warren’ (NY Times)
LINK - Stephen Colbert over Wells Fargo / Warren en de hoorzitting.