2016 à gogo (II)

Taalkundige pre-campagnekronkels: je hoort ze deze weken weer volop. "If I get beyond the consideration of the possibility of running", zei Jeb Bush bijvoorbeeld op een politieke bijeenkomst.

Ook al is het gros van de mogelijke presidentskandidaten eigenlijk al begonnen met campagne voeren; ze noemen zichzelf nog geen 'kandidaat' en zijn dat officieel ook niet. Senator Rand Paul haastte zich deze week een opmerking te verduidelijken waarin hij zichzelf candidate had genoemd. ("I am a candidate... for the U.S. Senate"). Waarom zijn de presidential hopefuls zo huiverig voor deze stempel? Waarom wachten ze zo lang met een aankondiging, terwijl hun intenties overduidelijk zijn?

Fundraising / Testing the waters

De FEC (Federal Election Commission) heeft regels over hoe presidentskandidaten geld in mogen inzamelen. Eerder schreef ik al over PAC's (link), actiecomité's die geld inzamelen en campagne voeren voor kandidaten. Totdat politici officieel kandidaat zijn, mogen ze zelf volop geld inzamelen voor en samenwerken met PAC's. Vanaf het moment dat ze zichzelf kandidaat noemen, mogen ze niet alleen niets meer direct met zo'n comité te maken hebben; ze moeten elke ingezamelde cent verantwoorden (hier meer info). Vandaar dat een officiële aankondiging vaak lang wordt uitgesteld.

De fase waarin we nu zitten, wordt ook wel testing the waters genoemd. Op papier onderzoeken de mogelijke kandidaten dan of er genoeg steun te vinden is voor een kandidatuur. Feitelijk gebeurt er al veel meer: een campagneteam wordt gevormd, een strategie bedacht en tientallen speeches worden gegeven in de staten waar vroege voorverkiezingen zijn, zoals Iowa en New Hampshire.

#Emailgate

Ondertussen heeft Hillary Clinton andere zaken aan haar hoofd. Tijdens haar jaren als Secretary of State (Minister van Buitenlandse Zaken) gebruikte ze voor al haar e-mail-correspondentie een privé-mailadres, in plaats van een officieel mailadres van de regering. Ongeveer 60 duizend mails verstuurde Clinton tijdens haar ambtstermijn, ook nog eens vanaf haar eigen server. Normaal worden de mails van een minister automatisch gearchiveerd maar Hillary had zelf dus alle controle over haar mailverkeer.

Privémails

De persconferentie die Hillary afgelopen week gaf, was een poging het gedoe de kop in te drukken. "I opted for convenience", was kort samengevat haar verklaring. Eerder had Clinton alleen gereageerd met een tweet:

"I want the public to see my email. I asked State to release them. They said they will review them for release as soon as possible."

De mails waar Clinton aan refereert zijn werkgerelateerde mails die in het bezit zijn van Buitenlandse Zaken (mede opgevraagd wegens het Benghazi-onderzoek). Het belangrijkste punt waar men nu over valt, is het feit dat het team van Clinton zelf heeft bepaald welke mails werden ingeleverd. Hillary gaf aan dat zo'n 30 duizend privé-mails uit die periode niet zijn bewaard en dus ook niet openbaar zullen worden. Hoe groot de deuk in haar betrouwbaarheid wordt, moet nog blijken. Vele Republikeinen hebben ook geen vlekkeloos verleden op dit gebied, dus wellicht zal het onderwerp geen grote rol in de campagne spelen.

Klaar voor de start

Verschillende journalisten zeggen nu van bronnen te hebben gehoord dat Clinton haar campagne eerder zal starten dan gepland, wellicht al in april. Dat zou betekenen dat ons een bewogen maand wacht, want deze week werd bekend dat Rand Paul, Ted Cruz en Marco Rubio zich ook richten op een aankondiging in de komende weken. De datum voor Paul's aankondiging zou zelfs al vast staan: 7 april. Nog even wachten dus en dan kunnen we eindelijk met recht spreken van officiële presidentskandidaten. 

In het hol van de conservatieve leeuw

Terwijl Hillary zich in de luwte voorbereidt op voorverkiezingen, vooralsnog zonder serieuze tegenstand vanuit haar partij, komen de Republikeinse kanshebbers steeds meer in beweging. Deze week vond de jaarlijkse conservatieve conferentie CPAC plaats en kregen de vele presidentskandidaten de mogelijkheid om zich te profileren.

Het interessante is dat deze conferentie vooral gericht is op de meest rechtse tak van de partij. Elke mogelijke kandidaat moet dit meenemen in de benadering van het publiek. Tea Party-favorieten Rand Paul en Ted Cruz kunnen bijvoorbeeld weinig fout doen voor dit publiek, terwijl (relatief) gematigde Republikeinen als Jeb Bush en Chris Christie juist moeite moeten doen om conservatieve zieltjes te winnen.

Jeb Bush

De aanwezigheid van Jeb Bush op deze conferentie ontlokte verreweg de meest negatieve reacties bij dit publiek. Ondertussen wordt hij wel gezien als de grootste kanshebber bij de Republikeinen. Volgens mij snapt het leeuwendeel van dit conservatieve publiek niet dat de meest rechtse kandidaten (met hun extreme immigratiestandpunten) nooit genoeg steun vanuit het politieke midden en 'minderheden' zullen krijgen om de landelijke verkiezingen te winnen.

Bush benoemde dit punt (zij het subtiel) ook. Hij liet zich niet afleiden door boegeroep en zwakte zijn minder populaire standpunten niet af. Ondanks het feit dat ik het niet met hem eens ben, vond ik dat hij het sterk deed. (hier zijn volledige interview)

Chris Christie

De gouverneur van New Jersey dreigt enigszins te worden ondergesneeuwd door Jeb maar is een vechtersbaas. Chris Christie koos net als Bush voor een interview in plaats van een speech en kreeg niet alleen vragen over conservatieve onderwerpen, maar ook over zijn slechte positie in de peilingen (Christie: "Are the elections next week?") en zijn opvliegende karakter.

Een paar maanden terug zei hij nog tegen een tegen een demonstrant die zijn speech verstoorde: "Sit down and shut up" (link). Op de vraag of dit niet te ver ging, reageerde Christie kenmerkend:

"Sometimes people need to be told to sit down and shut up."

Dit antwoord kreeg het meeste applaus. Verder leek Christie op zijn gemak en deed hij het goed. (hier het volledige interview)

Walker, Paul, Cruz

Bij Rand Paul, Scott Walker en Ted Cruz was het publiek zeer enthousiast. Zij vertegenwoordigen dan ook de conservatieve hoek. Tijdens de primaries (voorverkiezingen) kunnen deze heren veel stemmen krijgen maar na het winnen van de Republikeinse nominatie zouden ze het een stuk lastiger krijgen. Je kunt natuurlijk op dat moment opschuiven naar het midden maar dit creëert weer geloofwaardigheidsproblemen.

Zo liet een adviseur van Mitt Romney zich in 2012 ontglippen dat de campagne van een presidentskandidaat na het winnen van de nominatie op de reset button kan drukken. Romney zelf schoof tijdens de voorverkiezingen inderdaad op naar rechts (tijdens CPAC bestempelde hij zich plots als 'severely conservative') om de landelijke campagne vervolgens weer naar het midden te sturen.

Coca Cola 

Bijna alle Republikeinen vielen alvast Hillary Clinton aan. Er wordt verwacht dat zij mogelijk pas in juli haar kandidatuur officieel zal aankondigen. Ze heeft o.a. de marketing-topvrouw van Coca Cola, Wendy Clark, ingehuurd om het 'merk' Hillary tegen die tijd met verse bravoure in een presidentscampagne te storten.

Tegen wie ze het gaat opnemen, zal nog even onduidelijk zijn, maar Jeb Bush heeft in ieder geval laten zien dat hij kan omgaan met de tegenstand van rechts.