2020 à gogo

De groep Democratische presidentskandidaten is zo goed als rond. Oud-vicepresident Joe Biden heeft zich officieel gemeld en is hiermee vermoedelijk de laatste prominente toevoeging aan de groep. Zijn voorsprong in de peilingen is alleen maar groter geworden, maar het is nog erg vroeg. Voor de context: tijdens de vorige verkiezingen ging Jeb Bush op dit moment aan de leiding bij de Republikeinen, gevolgd door Marco Rubio en Scott Walker. Pas rond de zomer begon de vogelvlucht van Donald Trump.

Ondertussen heeft de president zelf zijn campagnemodus al gevonden. Het feit dat het goed gaat met de economie, is gunstig voor zijn herverkiezingscampagne. Trump lijkt zich vooralsnog vooral zorgen te maken om Joe Biden, gezien zijn reactie op de steun die de International Firefighters Association voor Biden uitsprak. De vakbond en Biden moesten het flink ontgelden, maar het dat zal het campagneteam van Biden alleen maar deugd hebben gedaan. Alle aandacht vanuit Trump versterkt de koppositie van Biden. Het behouden van die positie zal echter nog een flinke uitdaging worden, want de concurrentie ligt op de loer.

Buttigieg [BOOT-EDGE-EDGE]

Zijn naam zorgt voor vocale struikelpartijen, maar zijn opmars wordt hier niet door gehinderd. Pete Buttigieg, burgemeester van South Bend (Indiana), heeft zich tegen de verwachtingen in weten te profileren als een kanshebber. Volgende maand staat hij als eerste openlijk homoseksuele kandidaat op het podium tijdens het eerste debat.

‘Mayor Pete’, zoals de 37-jarige Buttigieg liefkozend wordt genoemd, maakt indruk met zijn scherpe, intelligente optredens in de media en fietste zich in een paar weken omhoog in de peilingen. Zijn academische en militaire ervaring en ervaring als burgemeester dwingen respect af. Hiermee kan hij vragen over zijn jonge leeftijd prima pareren. Het wordt interessant om te zien hoe hij het de komende tijd gaat doen, tijdens debatten en op campagne.

Harris, Warren, Sanders en O’Rourke

De opkomst van Buttigieg gaat deels ten koste van Beto O’Rourke. O’Rourke kreeg kort na de aftrap van zijn campagne veel aandacht, maar merkt dat het lastig is om die ook te behouden. Hij heeft Jeff Berman nu ingehuurd, de man die Obama tijdens zijn eerste presidentscampagne aan genoeg delegates hielp om Hillary Clinton te verslaan. (Ook bij de voorverkiezingen draait het om het verzamelen van kiesmannen/delegates. De manier waarop staten die toekennen, verschilt nogal. Berman is een expert op dit gebied.)

Een korte update over andere prominenten: Elizabeth Warren is inhoudelijk erg sterk, en wint aanhang met haar concrete beleidsvoorstellen. Kamala Harris liet tijdens de hoorzitting met William Barr (over het Mueller-rapport) zien waarom zij ook veel steun krijgt. Met haar kenmerkende vastberadenheid stelde ze relevante vragen en vroeg ze door tot ze ook echt antwoord kreeg. Bernie Sanders is in de peilingen gezakt maar behoudt de tweede plaats. Zijn campagne is breder dan de vorige keer, ook al blijven zijn speerpunten onveranderd. 

Debat

Op 26 en 27 juni vinden de eerste debatten plaats tussen de Democraten. De groep wordt (willekeurig) in tweeën gesplitst, en voor sommige kandidaten wordt het spannend of ze mogen deelnemen. De drempel: 65 duizend individuele donoren en minimaal 1% behalen in drie peilingen. Kirsten Gillibrand en Julián Castro zijn twee namen die nog niet aan deze voorwaarden voldoen. Als dat zo blijft, wordt het voor hen lastig om nog serieus mee te doen aan deze overvolle presidentsrace.

Ik ben benieuwd naar de debatten en ontwikkelingen. Er zal ongetwijfeld nog veel verschuiven richting de zomer. Joe Biden richt zich nu nog uitsluitend op Donald Trump, maar er komt een moment dat hij zijn concurrenten niet meer kan negeren.

Wordt vervolgd! 


__________________________________________


LINK – Eerdere blogpost over Elizabeth Warren.
LINK – Eerdere blogpost over Beto O’Rourke.
LINK – Gemiddelde van peilingen van RealClearPolitics.

Een roedel Democraten

In juni 2019 staat het eerste debat gepland tussen de Democratische presidentskandidaten. Er stromen zo veel kandidaten binnen, dat we een herhaling krijgen van de constructie die bij de Republikeinse voorverkiezingen in 2015/2016 werd gebruikt: een splitsing van de groep in twee debatten. Toen waren er 17 (prominente) kandidaten die streden om de nominatie en werd er gekozen voor een A-debat en een B-debat. Er werd gekeken naar een gemiddelde van een aantal landelijke peilingen. De DNC (Democratic National Committee) wil kiezen voor een willekeurige splitsing, maar kijken ook naar landelijke peilingen als drempel.

Voor de campagne zijn die peilingen dus belangrijk, maar voor de uiteindelijke kansen van een kandidaat zijn ze minder representatief dan de peilingen per staat. Net als bij de algemene verkiezingen, waarbij het aantal electoral votes de winnaar bepaalt (hier eerdere blogpost), is het totaal aantal stemmen niet doorslaggevend. Bij de voorverkiezingen gaat het allemaal om delegates, die per staat gewonnen worden. De kandidaat die meer dan de helft van alle beschikbare delegates behaalt, wint de partijnominatie en mag het opnemen tegen Trump. In februari 2020 is Iowa als eerste aan de beurt. Daar wemelt het aankomend jaar weer van de kandidaten. 

Feel the Bern

Bernie is terug! Na zijn onverwacht explosieve opkomst in de voorverkiezingen in 2016 tegen Hillary Clinton, is hij de status van underdog voorbij. Bernie Sanders, de 77-jarige senator voor Vermont, wordt nu gezien als één van de koplopers en haalde in zijn eerste campagneweek al 10 miljoen dollar aan donaties op. Let wel, Bernie krijgt zijn geld niet van grote bedrijven en rijke lobbyisten; het gaat hier om een enorme verzameling kleinere, individuele donaties. Bernie bewijst weer dat hij een snaar weet te raken.

Iets dat hij vorige keer weigerde, doet hij ditmaal wel: praten over zichzelf. Voorheen wilde hij het alleen over zijn beleids-/actiepunten hebben; zijn achtergrond vond hij niet relevant. Nu, mede op aandringen van adviseurs, deelt hij wel meer persoonlijke verhalen. Zo vertelde hij tijdens de aftrap van zijn campagne in Brooklyn bijvoorbeeld over zijn vader, die in de jaren 20 vanuit Polen naar New York emigreerde, en zijn familie, waarvan een groot deel omkwam in de Holocaust. Het zal interessant worden om te zien hoe ver deze zelfbenoemde democratic socialist dit keer komt!

It’s just a jump to the left

Het gedachtegoed van Sanders wordt steeds minder ‘extreem’. Veel Democraten zijn namelijk een stuk opgeschoven naar de linkerkant. Dit brengt ook risico’s met zich mee. Gematigde kiezers kunnen zich minder vinden in de bekende namen aan de Democratische kant. Oud-vicepresident Joe Biden, waarvan wordt verwacht dat hij nog in de race springt, kan die kiezers richting het midden wél bereiken. Gecombineerd met zijn naamsbekendheid zorgt dit voor een potentiële favorietenrol, wanneer hij zich kandideert.   

Niettemin: de jeugd is de toekomst! Neem Alexandria Ocasio-Cortez, het jonge congreslid dat in recordtempo zielen wint, het internet domineert en conservatieve Republikeinen doet schuimbekken van afgrijzen. Zij laat zien dat er veel steun is voor ambitieuze, linkse plannen en stimuleert hiermee politieke betrokkenheid bij jongeren. Wellicht kan een presidentskandidaat in dit gepolariseerde klimaat juist meer bereiken door stelling te nemen, nieuwe jonge kiezers te trekken en een scherp contrast met Trump te presenteren. 

Run, Beto, Run

Voor een presidentskandidatuur is het voor Ocasio-Cortez (‘AOC’) nog te vroeg (een president moet daarnaast minimaal 35 jaar oud zijn). Wel kan ze de campagne beïnvloeden door haar steun uit te spreken voor een kandidaat. Grote kans dat die eer naar Bernie Sanders gaat, al zijn er ook genoeg vrouwelijke gegadigden. Kamala Harris is haar campagne goed gestart en haar aanhang groeit. Elizabeth Warren voert met haar kenmerkende passie campagne, maar zal een manier moeten vinden om in dit grote veld niet ondergesneeuwd te raken. 

Dan is er nog een andere kandidaat waar we op wachten: Beto O’Rourke. In mijn vorige blogpost (link) schreef ik uitgebreider over hem. Hij heeft een besluit genomen, zegt hij, en deelt binnenkort “aan iedereen tegelijk” zijn plannen. Alles wijst op een deelname. Als hij zijn campagne goed lanceert en hij de wind in de zeilen krijgt, geloof ik dat ook Beto de potentie heeft om de race om de nominatie te winnen. Eerst zullen alle Democratische kandidaten echter moeten vechten voor iets anders: een peilinggemiddelde dat een plek in het debat garandeert. 

________________________________________

LINK – Eerdere blogpost over electoral votes / ‘The Magic Number: 270’.

LINK – Eerdere blogpost over Beto O’Rourke.

LINK – Artikel van The Guardian over de endorsement van Alexandria Ocasio-Cortez.

LINK – Plannen voor aanpak debatten Democraten 2020 (artikel NY Times).

(Illustratie/afbeelding: Tim O’Brien voor TIME.)

Beto O'Rourke

Het is een bijzondere prestatie: na een verloren senaatsrace tóch gezien worden als een mogelijke favoriet in de aankomende presidentsverkiezingen. Het feit dat Beto O’Rourke het als Democraat in Texas (dat al decennia gedomineerd wordt door Republikeinen) ruim boven verwachting deed tijdens de afgelopen congresverkiezingen, draagt hieraan bij. Senator Ted Cruz versloeg hem met een paar procentpunten verschil, maar de campagne van O’Rourke zorgde voor steeds toenemende landelijke aandacht. Hij werd zelfs vergeleken met Obama en al snel na de verkiezingen werd de roep om een presidentskandidatuur luider.

Tijdens alle speculaties over een mogelijke kandidatuur reisde hij in januari een week alleen door Amerika. Hij deelde zijn persoonlijke ervaringen via een online blog en liet weten dat hij deelname overweegt. Hij zou een interessante presidentskandidaat zijn, mocht hij ervoor gaan. Concurrentie is er genoeg: naast Elizabeth Warren hebben inmiddels o.a. Kamala Harris, Kirsten Gillibrand, Cory Booker en Julian Cástro zich aan het Democratische front gemeld. Mogelijk volgen grote namen als Joe Biden, Amy Klobuchar en Bernie Sanders nog. Wie is Beto O’Rourke en maakt hij een kans?

Achtergrond Beto

Robert O’Rourke (1972) komt uit El Paso, waar hij al snel de (daar vaak voorkomende) bijnaam Beto kreeg. Tijdens de senaatsrace kreeg hij kritiek op die kenmerkende voornaam vanuit Republikeinen en het team van Ted Cruz, omdat hij de naam alleen geadopteerd zou hebben om Latino-stemmen te winnen. Het team van O’Rourke maakte weinig woorden vuil aan de discussie, maar deelde wel een schoolfoto van een jonge Beto met een trui met daarop ‘BETO’ in gebreide letters. 

In zijn jongere jaren speelde hij in verschillende punkrock-bands (basgitaar en drums), waarmee hij door Amerika en Canada toerde. Hij studeerde Engels aan Columbia University in New York en keerde daarna terug naar El Paso. Daar richtte hij een webdesign-bedrijf op en ontmoette hij zijn vrouw Amy, waar hij inmiddels drie kinderen mee heeft.

Van El Paso naar Washington D.C.

Doordat zijn vader actief was in de lokale politiek, kwam Beto al jong in aanraking met campagnes en politiek. Als vrijwilliger voerde hij campagne voor verschillende politici in El Paso. In 2005 besloot hij zelf de stap te nemen om zich verkiesbaar te stellen. Hij won zijn eerste verkiezingen en trad toe tot de gemeenteraad van El Paso. Hij werd herkozen en richtte zijn pijlen in 2012 op het Huis van Afgevaardigden. In de voorverkiezingen versloeg hij oudgediende Silvestre Reyes (die door Barack Obama en Bill Clinton werd gesteund), waarna hij met ruime cijfers won van zijn Republikeinse tegenstander.

O’Rourke werd in 2014 en 2016 ruim herkozen. De manier van campagne voeren (persoonlijk, grotendeels te voet) vormde een blauwdruk voor zijn strijd tegen Ted Cruz. Die campagne bracht hem plotseling nationale bekendheid. Vooral een filmpje van zijn reactie op een vraag over protesterende topsporters (die als protest tegen politiegeweld en discriminatie niet gaan staan tijdens het volkslied, hier meer over te lezen) zorgde voor een lawine aan publiciteit. In zijn antwoord (link naar filmpje) legde Beto uit waarom hij geen problemen heeft met deze vorm van protest.

Onconventionele nuance

Beto O'Rourke maakt zeker een kans, maar niet alle Democraten hopen op zijn kandidatuur. Sommige supporters van Bernie Sanders vinden Beto bijvoorbeeld niet progressief genoeg. Wat betreft sociale onderwerpen zit hij weliswaar aan de linkerkant, maar donaties uit de olie-industrie en zijn stemgedrag in het congres rond milieuzaken wekken bij hen argwaan. 

Of hij zich ook echt gaat kandideren, is nog niet zeker. Deze maand neemt hij een beslissing, gaf hij in een interview met Oprah aan. Volgens mij zou hij een aanwinst zijn voor de verkiezingen. De manier waarop Beto O’Rourke zich tijdens zijn laatste campagne opstelde en de openhartige insteek van zijn blog, onderscheiden hem van vele andere politici. Ik vind het mooi om te zien hoe een prominent figuur in de politiek zich kwetsbaar en bedachtzaam durft op te stellen. Het kan invloed hebben op zijn kansen en wellicht vormt zijn nuance juist een risico, maar als O’Rourke meer integriteit en bescheidenheid in de politieke arena zou kunnen brengen, dan is dat al een winst op zich.


__________________________________________

LINK - Blog van Beto O'Rourke (o.a. over zijn recente reis door Amerika)
LINK - Video van reactie O'Rourke op vraag over protesterende topsporters.
LINK - Achtergrondinformatie over protest tijdens volkslied, begonnen in NFL.

Elizabeth Warren

Senator Elizabeth Warren heeft zich als eerste grote naam bij de Democraten gemeld als kandidaat. (Ze heeft, zoals gebruikelijk bij het opstarten van een presidentscampagne, een exploratory committee gevormd.) Het is een strategische keuze om al vroeg te starten met haar campagne. Mogelijk wil ze potentiële concurrenten voor zijn en zich met de aandacht in de media positioneren als voornaamste kandidaat in de voorverkiezingen.

Helaas wordt ze de laatste tijd vooral geassocieerd met de bijnaam ‘Pocahontas’, die Trump voor haar bedacht. Hierdoor worden de kwaliteiten en prestaties van Warren onderbelicht. Wie is Warren, waar komt de bijnaam vandaan en maakt ze een kans?

Achtergrond

Elizabeth Warren (1949) bouwde een carrière als hoogleraar en jurist op en zette zich in die jaren als adviseur al in voor de middenklasse en tegen de macht van Wall Street. In Obama’s eerste termijn hielp ze met de oprichting van het CFPB (Consumer Financial Protection Bureau), een agentschap dat zich richt op de bescherming van consumenten, mede als reactie op de financiële crisis.

Eind 2011 kondigde ze haar kandidatuur aan voor senator van de staat Massachusetts. Een video waarin Warren op campagne o.a. sprak over belastingen (hier te bekijken) werd online veel gedeeld en bekeken, wat haar profiel flink verhoogde. Ze won de verkiezingen van zittend senator Scott Brown en werd zo de eerste vrouwelijke senator van Massachusetts.

Passie in haar DNA

Sindsdien is Warren in de Senaat een zeer bevlogen en progressieve senator. Zo trok ze fel van leer tegen de CEO van Wells Fargo (een bank) tijdens een hoorzitting over een groot fraudeschandaal (hier te bekijken). Warren werd vorig jaar herkozen en sinds het aantreden van Trump is ze één van zijn meest uitgesproken tegenstanders. De president reageert op haar aanvallen door haar honend ‘Pocahontas’ te noemen.

Al van kinds af aan is Warren verteld dat er ook Native American bloed in haar familie zit. Vanaf haar vroege loopbaan benoemt ze dit zelf ook. Ze heeft hier kritiek op gekregen, omdat ze het gebruikt zou hebben om haar carrière te helpen. Donald Trump haalt dit punt dus gretig aan. Vorig jaar bewees een DNA-test haar gelijk, maar vanuit de Cherokee kwam er publiekelijk een afkeurende reactie, omdat zij de test zeer ongepast vonden. Dit onderwerp gaat zeker terugkomen in de campagne.

Nevertheless, she persisted

In 2017 verzette ze zich hevig tegen de benoeming van Jeff Sessions als Minister van Justitie. Ze las in de Senaat een brief uit 1986 voor van Coretta Scott King, de vrouw van Martin Luther King. King maakte destijds in haar brief bewaar tegen de voordracht van Sessions als rechter in Alabama, omdat hij Afro-Amerikaanse kiezers zou hebben onderdrukt en geïntimideerd. De voorzitter onderbrak Warren en wees op een regel over het beledigen van senatoren. Warren hield vol, maar na een stemming werd haar het zwijgen opgelegd.

Republikeinse Majority Leader Mitch McConnell concludeerde na de stemming: “She was warned. She was given an explanation. Nevertheless, she persisted.” Die laatste term pakte averechts uit voor de Republikeinen: activisten en aanhangers gebruiken het nu als slogan en symbool voor actie en doorzettingsvermogen. Warren las de brief overigens in een andere ruimte alsnog voor (met een live stream via internet).

2020

Wat betreft haar kansen in de voorverkiezingen, moeten we eerst afwachten wie haar concurrenten worden. Ze is onder progressieve Democraten weliswaar geliefd, maar mocht Bernie Sanders zich opnieuw kandideren, dan vormt dat een obstakel; Sanders en Warren zullen grotendeels uit dezelfde vijver moeten vissen.

In 2016 (toen ze afzag van deelname) was de roep om Warren groter. Wat dat betreft ligt het momentum nu vooralsnog bij Beto O’Rourke. Als hij ervoor gaat, kan de vlam best eens in de pan slaan, waardoor hij veel van de aandacht opeist. Joe Biden, die iets gematigder is, kan weer gevaarlijk zijn omdat hij wellicht een bredere doelgroep kan aanspreken. Dan zijn er nog talloze andere kandidaten die zullen volgen. Hoe het ook loopt, Warren krijgt nu ieder geval veel media-aandacht in de opstartende fase van de campagne.


__________________________________

LINK - ‘Why Many Native Americans Are Angry With Elizabeth Warren’ (NY Times)
LINK - Stephen Colbert over Wells Fargo / Warren en de hoorzitting.

Op naar 2020!

Daar ben ik weer! Hebben jullie er zin in? Waarin? In de Amerikaanse presidentsverkiezingen natuurlijk! De kandidaten staan te trappelen om Trump van zijn troon te stoten, en in de komende maanden zullen de eerste officiële aankondigingen de politieke wereld in worden geslingerd, bruisend van hoop en ambitie. Over het handelen van president Trump valt genoeg te schrijven, maar ik zal me wederom richten op de campagne en verkiezingen.

Donald Trump had de slogan voor zijn herverkiezing al begin dit jaar paraat: Keep America Great! Vermoedelijk zal er geen serieuze Republikein zijn die Trump als kandidaat uit zal dagen. Dan wacht ons dus wederom een idiote campagne, tussen een freewheelende megalomane lomperik (ik ben een fan) en… wie o wie? Ik zal een aantal mogelijke Democratische kandidaten langslopen in de eerste blogpost van deze cyclus.

Joe Biden

Na een mislukte presidentscampagne in 1988 probeerde Biden het in 2008 nogmaals. Hij verloor; de strijd om de Democratische nominatie draaide uit op een uitputtingsslag tussen Obama en Clinton. Biden werd wél Obama’s running mate en na de verkiezingswinst een loyale, maar uitgesproken vicepresident. In 2016, na Obama’s tweede termijn, twijfelde Biden openlijk over deelname aan de presidentsverkiezingen. Zijn zoon was net overleden en uiteindelijk zag hij er toch vanaf. 

Sindsdien laat hij zich fel uit over Trump, blijft hij prominent zichtbaar in de politiek en laat hij de deur naar een nieuwe kandidatuur open. Kort na de verkiezingen in 2020 wordt hij 78 jaar (ouder nog dan Reagan toen hij het Witte Huis verliet), maar Joe Biden lijkt een laatste politieke race serieus te overwegen. 

Bernie Sanders

Senator Bernie Sanders zorgde in 2016 voor een stunt door Hillary Clinton plotseling onverwachte tegenstand te bieden. Ondanks zijn relatief hoge leeftijd (Sanders is van 1941, een jaar ouder dan Biden nog) kreeg hij de jongeren tijdens zijn campagne massaal op de been. Diezelfde aanhang ziet hem nu als de ideale uitdager van Donald Trump. De bevlogen, populaire Sanders sluit een nieuwe poging niet uit, maar geeft aan graag een stap opzij te doen als er een geschiktere kandidaat is. Zijn eerste prioriteit is het voorkomen van de herverkiezing van Trump. 

Elizabeth Warren

Deze oud-hoogleraar en onlangs herkozen senator van Massachusetts is de afgelopen jaren één de van de meest uitgesproken tegenstanders van Trump geweest. Ze is een gepassioneerde vrouw die opkomt voor de middenklasse. Een langlopende discussie over haar afkomst dreigt haar reputatie echter te schaden. Ze liet onlangs een DNA-test afnemen om te bewijzen dat ze deels Native American bloed heeft, wat ze al decennia zegt. De test gaf haar gelijk, maar van beide kanten kwam er kritiek omdat haar benadering van het onderwerp ongepast zou zijn of politiek gemotiveerd. Trump heeft hierom al een bijnaam voor Warren die hij steevast gebruikt: Pocahontas.

Beto O’Rourke

O’Rourke (1972) zit sinds 2013 namens zijn thuisstaat Texas in het Huis van Afgevaardigden, en zorgde tijdens de afgelopen congresverkiezingen voor een verrassing door bijna senator Ted Cruz te verslaan. (Texas stemt al zo’n 25 jaar Republikeins.) De campagne van voormalig punkrocker Beto (van kinds af aan al zijn roepnaam, gebruikelijk in zijn geboorteplaats El Paso als afkorting voor Robert of Roberto) deed denken aan Obama: inspirerend, hoopvol en positief. Video’s van stukken uit zijn speeches, zoals een clip waarin hij het opnam voor protesterende Amerikaanse topsporters, gingen online de wereld over en al snel werd hij ook genoemd als mogelijke presidentskandidaat. 

Lang hield O’Rourke vol dat hij zijn gezin (met drie jonge kinderen) niet met een nieuwe campagne wilde belasten, maar kort na de verloren senaatsrace sloot hij een kandidatuur niet meer uit. Ik ben benieuwd of hij er nu al voor gaat of dat hij wellicht wacht tot 2024. Het zou zeker interessant zijn, alleen al om het contrast met Trump! 

Andere opties

Dan is er natuurlijk nog een hele lijst overige opties. Senator Kamala Harris komt in januari met haar memoires en lijkt zich zeker kandidaat te stellen. Ook senator Cory Booker en oud-minister Eric Holder overwegen mee te doen, net als Michael Avenatti. Laatstgenoemde werd bekend als de advocaat van Stormy Daniels (de pornoactrice die een affaire met Trump gehad zou hebben) maar ziet zichzelf nu als de ideale kandidaat om Trump hard aan te pakken tijdens een campagne.  

Ook voormalig senator, oud-minister én oud-kandidaat John Kerry, oud-burgemeester en zakenman Michael Bloomberg, Julián Castro en senatoren Amy Klobuchar en Kirsten Gillibrand worden genoemd. Zelfs een ultieme laatste poging van Hillary Clinton is nog een optie! We zullen de komende maanden zien welke kandidaten er gaan opstaan. Klaar voor de start? 

_____________________________________________ 

LINK - Mijn afsluitende blogpost van de vorige presidentsverkiezingen.

Kroniek van een idiote verkiezingsnacht

Het heeft even geduurd voordat ik een geschikte strik om deze blogperiode heen kon doen. Ik ben namelijk geen objectieve journalist, maar een gepassioneerd liefhebber. Sinds 2000 (Bush/Gore) volg ik de debatten en uitslagen 's nachts live. Het zijn beladen momenten vol spanning en hoop, waarvan vele (zoals de historische winst van Obama in 2008) me altijd bij zullen blijven.

Het opzienbarende verloop van de laatste verkiezingsnacht is inmiddels bekend. Als afsluiting van deze cyclus (en als onderdeel van mijn verwerkingsproces) neem ik jullie graag mee terug in de tijd.

--------------------------

Het is dinsdag 8 november 2016, de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Alles wijst erop dat de Democraten een historisch feest staat te wachten: de eerste Madam President!

Trump heeft weliswaar zestien andere Republikeinen van zich af weten te schudden, maar nu gaat het er echt om. Hillary Clinton gaat al maanden zó ruim aan de leiding, dat er een wonder nodig is om Trump in het Witte Huis te krijgen. Sinds "Grab them by the pussy" bestaat er ook bij mij geen enkele twijfel meer. Bezorgde vrienden en familieleden heb ik al vol vertrouwen gerustgesteld: gaan jullie maar lekker slapen!

v  Wijn & nootjes
v  CNN aan
v  Volgende dag vrij

Kom maar door!

01.00 (NL)
De eerste resultaten komen binnen: geen verrassingen. Indiana en Kentucky naar Trump, Vermont naar Clinton. Ik schenk een wijntje in en wacht gespannen op de belangrijke staten (Ohio, Florida, Michigan).

02.40
Het eerste serieuze signaal dat de nacht anders gaat lopen dan ik had voorzien. Op basis van de eerste stemmen die binnenkomen, verwacht FiveThirtyEight (website met peilingen en analyses) een lange nacht. Een lange... nacht..? Een lichte onrust nestelt zich in mijn lichaam.

03.20
Florida is too close to call. Oprechte stress slaat toe. Wat gebeurt er? Clinton gaat het nog moeilijk krijgen! Mijn oudste broer stuurt me een bericht. Hij wilde gaan slapen maar durft niet meer. Ditmaal kan ik zijn gevoel niet wegnemen. Mijn dochtertje wordt wakker. Ik geef haar de fles en opeens zit ik in haar kamer, weg van de hysterie op CNN. Sereen drinkt ze haar melk, terwijl ik me vasthoud aan de gedachte dat Trump er nog lang niet is met Florida. Om te winnen, zal hij immers ook staten als Ohio moeten winnen.

04.20
Trump wint Ohio! Het zal toch niet gebeuren? Er heerst ongeloof en vooral alle politieke journalisten zijn in totale shock. Hoe kon iedereen er zo naast zitten? Op Twitter regent het al Brexit-vergelijkingen. Ook mijn moeder is wakker en stuurt me een bericht: "Zou die gek winnen?"
Ondertussen zit ik in de ontkenningsfase en hoop ik nog op een nipte zege voor Clinton na een zenuwslopende nacht.

04.50
We zijn in een parallel universum terechtgekomen! Met open mond staar ik naar de New York Times-grafiek met de live winstkans, waarin Trump en Clinton inmiddels van positie zijn gewisseld.
Het wordt een dramatische nacht. Ook bij de kampen van de Democraten en Republikeinen is de sfeer in een paar uur compleet omgeslagen. Florida gaat ook naar Trump en hij is nu hard op weg naar de benodigde 270 electoral votes.

05.10
Verslagen kijk ik toe hoe de laatste muren vallen. Trump wint North Carolina. Hoe onwerkelijk het ook klinkt, het wordt nu erg waarschijnlijk dat Donald J. Trump de opvolger van Barack Obama wordt. Het Clinton-kamp houdt zich vast aan de laatste strohalmen: Pennsylvania en Wisconsin. Mocht Hillary het tij op miraculeuze wijze willen keren, dan begint het bij die twee staten.

05.30
That's all, folks! Het drama is compleet: Trump wint Wisconsin. Het is klaar. De winst kan hem niet meer ontgaan. Een ongekende conclusie, die ik moet laten bezinken. President Trump!

08.30
The Associated Press roept Trump uit tot winnaar van de presidentsverkiezingen. Nederland wordt wakker met het nieuws over een politieke aardbeving van formaat.


The Donald
De eerste weken in het Witte Huis heeft Trump laten zien dat hij nog steeds dezelfde gevaarlijke malloot is die we tijdens de campagne zagen. De mensen die deze verkiezingen als 'kiezen tussen twee kwaden' bestempelden, heb ik nooit begrepen. De ontelbare leugens, idiote acties, dwazen om Trump heen en de houding richting de pers; het zijn roerige tijden.

Voorspellingen doe ik na deze stuntverkiezingen maar niet meer. Een mogelijk passend vervolg voor 2020 is er al wel: Oprah vs. Trump!

Korte update

Allereerst een persoonlijk bericht: ik ben vader geworden! Het is een geweldige ervaring, die je leven drastisch verandert. Een gevolg hiervan is dat mijn verkiezingsupdates de laatste tijd tot Twitter beperkt zijn gebleven. Ook nu houdt deze kersverse vader het kort. 

Niettemin volg ik deze idiote en onvoorspelbare race nog geïntrigeerd en heb ik zin in het slotakkoord. Vannacht is het tijd voor het eerste debat tussen Hillary Clinton en Donald Trump. Het verschil tussen de kandidaten is misschien wel groter dan ooit. Inhoudelijk zijn de verwachtingen voor het optreden van Trump laag. Hierin schuilt ook het gevaar voor Clinton: als Trump het op de inhoud maar nét iets beter dan verwacht doet, zal hij de morele winnaar van de avond zijn.

Het debat is vanaf 03.00 (Nederlandse tijd) op verschillende zenders live te bekijken (o.a. NPO1, CNN). Ik zit klaar!  

____________________________________________________

Link -  'Presidential debates', eerdere blogpost over presidentsdebatten.