woensdag 18 maart 2015

2016 à gogo (II)

Taalkundige pre-campagnekronkels: je hoort ze deze weken weer volop. "If I get beyond the consideration of the possibility of running", zei Jeb Bush bijvoorbeeld op een politieke bijeenkomst.

Ook al is het gros van de mogelijke presidentskandidaten eigenlijk al begonnen met campagne voeren; ze noemen zichzelf nog geen 'kandidaat' en zijn dat officieel ook niet. Senator Rand Paul haastte zich deze week een opmerking te verduidelijken waarin hij zichzelf candidate had genoemd. ("I am a candidate... for the U.S. Senate"). Waarom zijn de presidential hopefuls zo huiverig voor deze stempel? Waarom wachten ze zo lang met een aankondiging, terwijl hun intenties overduidelijk zijn?



Fundraising / Testing the waters

De FEC (Federal Election Commission) heeft regels over hoe presidentskandidaten geld in mogen inzamelen. Eerder schreef ik al over PAC's (link), actiecomité's die geld inzamelen en campagne voeren voor kandidaten. Totdat politici officieel kandidaat zijn, mogen ze zelf volop geld inzamelen voor en samenwerken met PAC's. Vanaf het moment dat ze zichzelf kandidaat noemen, mogen ze niet alleen niets meer direct met zo'n comité te maken hebben; ze moeten elke ingezamelde cent verantwoorden (hier meer info). Vandaar dat een officiële aankondiging vaak lang wordt uitgesteld.

De fase waarin we nu zitten, wordt ook wel testing the waters genoemd. Op papier onderzoeken de mogelijke kandidaten dan of er genoeg steun te vinden is voor een kandidatuur. Feitelijk gebeurt er al veel meer: een campagneteam wordt gevormd, een strategie bedacht en tientallen speeches worden gegeven in de staten waar vroege voorverkiezingen zijn, zoals Iowa en New Hampshire.

#Emailgate

Ondertussen heeft Hillary Clinton andere zaken aan haar hoofd. Tijdens haar jaren als Secretary of State (Minister van Buitenlandse Zaken) gebruikte ze voor al haar e-mail-correspondentie een privé-mailadres, in plaats van een officieel mailadres van de regering. Ongeveer 60 duizend mails verstuurde Clinton tijdens haar ambtstermijn, ook nog eens vanaf haar eigen server. Normaal worden de mails van een minister automatisch gearchiveerd maar Hillary had zelf dus alle controle over haar mailverkeer.

Privémails

De persconferentie die Hillary afgelopen week gaf, was een poging het gedoe de kop in te drukken. "I opted for convenience", was kort samengevat haar verklaring. Eerder had Clinton alleen gereageerd met een tweet:

"I want the public to see my email. I asked State to release them. They said they will review them for release as soon as possible."

De mails waar Clinton aan refereert zijn werkgerelateerde mails die in het bezit zijn van Buitenlandse Zaken (mede opgevraagd wegens het Benghazi-onderzoek). Het belangrijkste punt waar men nu over valt, is het feit dat het team van Clinton zelf heeft bepaald welke mails werden ingeleverd. Hillary gaf aan dat zo'n 30 duizend privé-mails uit die periode niet zijn bewaard en dus ook niet openbaar zullen worden. Hoe groot de deuk in haar betrouwbaarheid wordt, moet nog blijken. Vele Republikeinen hebben ook geen vlekkeloos verleden op dit gebied, dus wellicht zal het onderwerp geen grote rol in de campagne spelen.

Klaar voor de start

Verschillende journalisten zeggen nu van bronnen te hebben gehoord dat Clinton haar campagne eerder zal starten dan gepland, wellicht al in april. Dat zou betekenen dat ons een bewogen maand wacht, want deze week werd bekend dat Rand Paul, Ted Cruz en Marco Rubio zich ook richten op een aankondiging in de komende weken. De datum voor Paul's aankondiging zou zelfs al vast staan: 7 april. Nog even wachten dus en dan kunnen we eindelijk met recht spreken van officiële presidentskandidaten



Geen opmerkingen:

Een reactie posten