They said this day would never come

Voorverkiezingen

Voordat de overbelichte laatste maanden van een presidentiële campagne beginnen, hebben de kandidaten meestal al een slopend traject achter de rug: de voorverkiezingen binnen de partijen. Bijna elke afzonderlijke staat houdt een voorverkiezing om te bepalen wie voor de Democraten en Republikeinen de presidentskandidaat wordt. Meestal gebeurt dit in de vorm van een primary maar nog steeds kiest een aantal staten voor een caucus. 

Bij een primary wordt er individueel gestemd, zoals wij dat gewend zijn, maar een caucus heeft een bijzondere manier om te stemmen. Tijdens een soort buurtvergadering wordt er door de bijeengekomen stemgerechtigden van de partij per persoon uitgesproken welke kandidaat de voorkeur geniet. Bij enkele staten is er vervolgens een tweede ronde waarbij iedereen ook nog de gelegenheid krijgt om anderen te overtuigen toch voor een andere kandidaat te kiezen. Een dubieus proces, aangezien niet iedereen in staat is om bij de lange vergadering aanwezig te zijn en de uitslag beïnvloedbaar en hierdoor niet zeer betrouwbaar is.

    

Omdat elke staat ook nog het moment van stemmen kan bepalen, ontstaat er nog een merkwaardige situatie tijdens deze voorverkiezingen: sommige staten stemmen op een moment dat de presidentskandidaten allang bekend zijn. Staten die al vroeg stemmen, zoals New Hampshire, hebben op deze manier veel invloed op de beeldvorming en ontwikkeling van een campagne. Kandidaten die de vroege staten winnen, krijgen meer aandacht en donaties. 

Iowa 

Sinds 1972 is Iowa de staat waar de allereerste verkiezingen worden gehouden, via zo'n caucus. In januari 2008 speelde deze staat een belangrijke rol tijdens de voorverkiezingen van de Democraten. In de maanden voorafgaand aan deze eerste verkiezing werd Hillary Clinton gezien als de absolute favoriet en gedoodverfde winnaar. Obama werd bejubeld en bewonderd, maar velen twijfelden er toch aan of Amerika al klaar was voor een 'donkere' presidentskandidaat.

De strategie van Obama’s team was om de aandacht volledig te richten op Iowa. Succes voor Obama zou meteen bij de eerste voorverkiezing aantonen dat het niet vanzelfsprekend was dat Clinton de presidentskandidaat zou worden én dat mensen wel degelijk bereid waren op Obama te stemmen. Hillary Clinton richtte zich echter aanvankelijk meer op de staten die ook voor de algemene verkiezing belangrijk zouden zijn. De uitslag was een grote schok voor Clinton: ze werd in Iowa zelfs derde, achter John Edwards en grote winnaar Obama. 

De opening van Obama’s overwinningsspeech voor een uitzinnig publiek onderstreepte het belangrijke keerpunt van deze historische campagne: ‘They said this day would never come’. Pas een half jaar later, in juni 2008, eindigde de bittere tweestrijd en gaf Hillary haar steun aan Obama, die toen dus pas zijn pijlen volledig op zijn Republikeinse tegenstander John McCain kon richten.

Kandidaten

De komende maanden zal ik de mogelijke kandidaten behandelen en bespreken waarom ik denk dat sommigen eigenlijk in feite al begonnen zijn met campagne voeren. Zo kun je Hillary Clinton al noteren als kandidaat. Ze zal een mooi moment kiezen om met veel bombarie een aankondiging te doen, maar heeft ondertussen al met een groep adviseurs plannen gesmeed, zo berichtte Politico onlangs. 

Bij de Republikeinen kun je er donder op zeggen dat deze malloot weer prominent meedoet: Rick Santorum, de extreem conservatieve, diep gelovige oud-senator van Pennsylvania. Naast Chris Christie, Rick Perry en Mike Huckabee is er mogelijk ook weer een Bush bij betrokken. Het jongere broertje van George W. Bush, Jeb Bush, overweegt zich ook kandidaat te stellen.

Kortom, genoeg te behandelen in de aanloop naar Iowa!