Van alle mogelijke presidentskandidaten, is senator Rand Paul de vreemde eend in de bijt. De oogarts (!) is opmerkelijk eerlijk voor een politicus, wijkt vaak af van zijn Republikeinse partijgenoten en bespreekt onderwerpen die andere politici niet aan durven te raken. Het zijn allemaal eigenschappen die zijn vader, oud-presidentskandidaat Ron Paul, ook heeft en net als zijn vader krijgt hij weinig steun van de gevestigde orde. De opstandige 'Tea Party'-beweging omarmt zijn eigengereide visie echter wel en op dit moment bevindt hij zich in een positie waarin Paul senior zich nooit bevond: Rand Paul is de koploper in de peilingen bij de Republikeinen.
De voorsprong is weliswaar nipt (hier de tussenstand) en heeft ook te maken met zijn (vroege) zichtbaarheid in de media, maar bijzonder is het zeker, aangezien Rand Paul vanwege zijn afwijkende standpunten met regelmaat als 'onverkiesbaar' wordt bestempeld.
Kentucky
In 1988 kwam Rand (toen 25 jaar) voor het eerst in aanraking met de politieke wereld, toen hij als vrijwilliger betrokken was bij de presidentiële campagne van zijn vader. Ron Paul was toen namens de Libertarian Party presidentskandidaat en behaalde uiteindelijk 0,47% van de stemmen. Later keerde Ron terug naar de Republikeinen (ook als congreslid van Texas) en deed hij in 2008 en 2012 mee met de voorverkiezingen. De onverschrokkenheid waarmee zijn vader tijdens die campagnes en als congreslid impopulaire en gedurfde standpunten verdedigde (in tegenstelling tot zijn partij en president in was hij bijvoorbeeld al vanaf het begin fel tegen de oorlog in Irak) is ook terug te zien bij Rand Paul.
Sinds 2010 is hij senator van Kentucky en ondanks zijn vele conservatieve standpunten (hij wil abortus verbieden, is 'pro-gun' en wil geen bemoeienis van de overheid) schroomt ook hij niet om tegen zijn partij in te gaan. Zo is hij tegen militair ingrijpen in Syrië en heeft hij felle kritiek op de War on Drugs.
War on Drugs
Rand Paul pleit voor een andere aanpak van het drugsprobleem. De strenge wetten zorgen ervoor dat drugsgebruik en -bezit wordt bestraft met zware gevangenisstraffen (en in Amerika betekent dit ook verlies van stemrecht, in sommige staten zelfs voor altijd). In een gepassioneerd betoog voor de Senaatscommissie benoemde Paul de effecten van deze aanpak en sprak hij over een aantal controversiële zaken, zoals de reden achter het feit dat driekwart van de drugsgerelateerde gevangenen Afro-Amerikaans of Latino is. Onder blanken is er evenveel drugsgebruik, zo gaf hij aan, maar in arme wijken worden jongeren veel sneller opgepakt en berecht.
Obama, die toegegeven heeft in zijn jeugd cocaïne gebruikt te hebben en zich ook heeft uitgesproken over dit onderwerp, kwam ook voor in zijn verhaal. Paul vertelde dat hij blij was dat Obama destijds niet is opgesloten en sprak twee zinnen uit die wel eens als een boemerang terug kunnen komen tijdens de Republikeinse voorverkiezingen:
"And I think, what a tragedy it would have been, had he gone to prison. What a tragedy it would have been if America wouldn't have gotten to see Barack Obama as a leader."
(hier het volledige betoog, ± 5 min. en de moeite waard)
De Republikeinse strijd
Paul's eerlijkheid is zeker een risicofactor, maar maakt hem wel een interessante kandidaat. Zijn recente zichtbaarheid in de media en positie in de peilingen zorgen er al voor dat andere mogelijke kandidaten hun pijlen op hem richten. Deze week nog viel Rick Perry (hier blogpost over deze cowboy) hem bijvoorbeeld hard aan op zijn buitenlandvisie (link naar artikel).
Waar de voorverkiezingen bij de Democraten pas interessant lijken te worden als Hillary een misstap maakt of zich toch bedenkt, ziet het ernaar uit dat we ons kunnen opmaken voor een open, onvoorspelbare en boeiende strijd aan de Republikeinse kant. Het wachten is op de officiële aankondiging, maar op Rand Paul kunnen we alvast rekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten