Nieuwe site >> USA politiek

 Vanaf nu te vinden op usapolitiek.nl!

President Biden: Jaar 1

Het eerste jaar als president zit er bijna op voor Joe Biden. Na vier idiote Trump-jaren (passend afgesloten met een bestorming van het Capitool en een wankelende democratie) heeft Biden de relatieve normaliteit teruggebracht in het Witte Huis en gaan de discussies vooral weer over beleid. Biden startte midden in een gierende pandemie en begon meteen te werken aan het uitvoeren van ambitieuze plannen. Hij heeft het grote voordeel dat de Democraten nu ook de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat (nipt) in handen hebben. In maart al loodste hij een enorm coronasteunpakket door het congres (waarmee bovendien kinderarmoede ruwweg gehalveerd werd) en deze maand volgde een breed investeringspakket gericht op infrastructuur. Daarnaast wil Biden met zijn Build Back Better plan grondige sociale hervormingen doorvoeren, die onder Amerikanen ook nog eens gewild zijn. 

Toch is de populariteit van Biden flink gedaald. Na de slecht verlopen gouverneursverkiezingen maken de Democraten zich zorgen over de toekomst. Het approval rating van de president zelf is inmiddels gezakt naar 42,5%. Hoe komt dit en wat betekent dit voor Bidens presidentschap en de tussentijdse congresverkiezingen van volgend jaar?

Afghanistan, COVID & de economie

Het vertrek van de militairen uit Afghanistan zorgde in augustus voor een flinke deuk in het vertrouwen in de regering. Hoewel het beëindigen van de oorlog breed gesteund werd door Amerikanen, was de uitvoering ronduit chaotisch. Biden verdedigde de actie en bleef bij zijn standpunt, maar de gruwelijke beelden van Afghanen die tevergeefs met de evacuatievluchten mee probeerden te liften leidden tot veel kritiek. Op de lange termijn zijn de electorale gevolgen onzeker. Het zal zeker terugkomen als het in toekomstige campagnes over buitenlandbeleid gaat, maar voor kiezers heeft het binnenlands beleid en de economie veel meer invloed. 

Op dat vlak zorgde een nieuwe coronagolf er in de zomer voor dat de steun voor het coronabeleid afnam. De regering had gehoopt de pandemie met striktere maatregelen in te dammen, maar werd (net als de rest van de wereld) onaangenaam verrast. De economie, wellicht de belangrijkste voorspeller van steun voor een president, kreeg het afgelopen jaar natuurlijk ook flinke klappen. Momenteel gaat het economisch op veel vlakken in de VS juist weer goed, maar door toegenomen inflatie en afgenomen vertrouwen blijft het beeld van een slechte economie bestaan. (link)

Golfbewegingen

Daarnaast zijn er altijd bepaalde golfbewegingen in de politiek. Presidenten krijgen na aantreden bijna altijd te maken met een afname in populariteit. Onlangs won een Republikein de gouverneursverkiezingen in Virginia. Dat werd gezien als een grote klap voor de Democraten en een slecht signaal voor Biden, omdat hij er in 2020 nog ruim won. In Obama’s eerste jaar was dit echter ook het geval. Ook Obama won er ruim, waarna een Republikein in november 2009 tot gouverneur gekozen werd. Op de langere termijn zei dit niets over de steun voor Obama. 

Wel kreeg Obama daarna te maken met een ander patroon: het slecht uitvallen van de tussentijdse congresverkiezingen (de midterms) voor de zittende partij. Ondanks het feit dat het beleid van Biden wél populair is (link), lijkt het nu ook reëel dat de Democraten in 2022 de meerderheid in Senaat en/of Huis verliezen. Mede hierom is het voor Biden zo cruciaal om fundamentele plannen in zijn eerste periode door het congres te krijgen, zodat hij niet of nauwelijks hoeft te zoeken naar Republikeinse steun. 

Build Back Better

Voor twee grote pakketten (zie inleiding) is dit al gelukt. Het Huis stemde deze week na lang politiek gekonkel voor het immense Build Back Better - wetsvoorstel. Het plan omvat 1750 miljard dollar aan investeringen op het gebied van o.a. zorg, onderwijs, kinderopvang en het klimaat. De Senaat moet er nog mee instemmen, en hier ligt het probleem. Aangezien de verdeling in de Senaat 50/50 is, met vicepresident Harris als doorslaggevende (51e) stem, zijn alle Democraten nodig. 

Twee gematigde Democraten (Manchin en Sinema) liggen dwars, waardoor er al delen uit het voorstel zijn gesloopt. Dit geruzie binnen de partij doet het imago van Biden als verbinder geen goed. Als het toch lukt om Build Back Better (BBB in de volksmond) erdoor te krijgen, zal het een historisch succes zijn voor de regering. Los hiervan moet de positieve impact van het infrastructuurpakket ook niet onderschat worden. Voor het beoordelen/slagen van zijn presidentschap op de lange termijn zal dit vermoedelijk ook een essentieel onderdeel zijn.  

2024

Na de congresverkiezingen in november 2022 zal het vizier al snel verschuiven naar de presidentsverkiezingen in 2024. De nu 79-jarige Biden zegt nu ‘gewoon’ van plan te zijn zich herkiesbaar te stellen, maar hij kan natuurlijk niet anders. Als hij van plan is om het stokje als een tussenpaus door te geven aan Kamala Harris, dan zal dat pas op een strategisch moment worden aangekondigd. Het zal ook afhangen van de gezondheid en populariteit van Biden aan het einde van zijn eerste termijn.

Bij de Republikeinen is er ondertussen ook een worsteling aan de gang. Trump heeft de partij nog steeds in zijn greep en zinspeelt op een terugkeer. Republikeinen die zich zelf verkiesbaar willen stellen, moeten dus een pad kiezen: Trump paaien en hopen op steun als Trump zich zelf niet kandideert, of afzetten tegen Trump en hopen op een nieuwe conservatieve golf die niet afhankelijk is van Trump. Chris Christie lijkt het laatste pad te willen kiezen door zich vroeg te profileren als alternatief (inclusief nieuw boek met de veelzeggende titel Republican Rescue: Saving the Party from Truth Deniers, Conspiracy Theorists, and the Dangerous Policies of Joe Biden), maar de komende jaren zal er zeker weer een bonte verzameling presidentskandidaten opstaan om de concurrentie aan te gaan. 

_______________________________________________________

Links / aanvullende informatie:

LINK - ‘NEW POLLS, SAME RESULTS: President Biden’s Build Back Better Framework Is Extremely Popular’

LINK - Approval rating Joe Biden.

LINK - ‘Americans Are Flush With Cash and Jobs. They Also Think the Economy Is Awful.’

LINK - ‘Joe Biden Is Succeeding’ (Opinion in NY Times, David Brooks)

LINK - ‘It’s the economy, stupid.’ (Over invloed economie op campagne en oorsprong van die uitspraak)

Trump vs. Biden

Dat het roerige tijden zijn, zal niemand ontkennen! Bovenop de wereldwijde coronacrisis is er enorme onrust en woede ontstaan vanwege de politiemoord op George Floyd. Ik richt me in deze blogpost op de stand van zaken rond de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Enerzijds lijkt een presidentscampagne op dit moment irrelevant, anderzijds is de strijd om het presidentschap belangrijker dan ooit. Amerika kan een empathische, verbindende leider goed gebruiken, alleen zit het opgescheept met Donald Trump.

Trump voelt dat zijn herverkiezing in gevaar is. Mocht hij verliezen, dan zal hij het Witte Huis en zijn presidentschap niet zonder slag of stoot opgeven. Het voorbereidend werk van zijn reactie op een mogelijk verlies is al gestart. Ondanks het tumult in de wereld, vindt hij tijd om complottheorieën te promoten, activisten aan te vallen én nu al te roepen dat er verkiezingsfraude aankomt. Ondertussen heeft Joe Biden de nominatie van de Democraten op zak en zoekt hij met zijn team naar een geschikte vicepresidentskandidaat. Samen met die (vrouwelijke) running mate gaan de laatste maanden van de campagne in, met waarschijnlijk ‘gewoon’ presidentsdebatten maar verder een bijzonder karakter.

3 november 2020

In welke vorm ze ook gehouden worden; de presidentsverkiezingen staan nog steeds op de agenda voor 3 november 2020. Omdat het coronavirus in het najaar ongetwijfeld nog aanwezig is, groeit de roep om ‘mail-in voting’ (stemmen per post). Trump verzet zich nu al hevig hiertegen, en roept dat dit zou zorgen voor massale fraude en een RIGGED ELECTION. Bewijs hiervoor levert Trump niet, maar waarschijnlijk vreest Trump een hoge opkomst, die voor hem slecht uitpakt. (Een uitgebreid en goed item hierover in ‘Last Week Tonight’: link.) Twitter greep voor het eerst in na een tweet van Trump hierover en plaatste een disclaimer dat de tweet onjuiste informatie bevatte.

De afgelopen tijd moest Biden het noodgedwongen houden bij videoconferences en interviews vanuit zijn huis. Toch staat hij in de peilingen al maanden ruim voor op Trump, terwijl de approval ratings van de president flink dalen (link). Mede door zijn gebrekkige reactie op het coronavirus en de manier waarop hij de Black Lives Matter - protesten probeert neer te slaan, brokkelt zijn steun af. Met de verkiezingen van 2016 nog vers in het geheugen (toen alle peilingen op een ruime winst voor Clinton wezen) heeft niemand echter de illusie dat het een gelopen race is. 

Vicepresidentskandidaat

Ondertussen is de zoektocht naar een running mate voor Biden in volle gang. Al een tijd geleden kondigde Biden aan dat hij een vrouwelijke kandidaat zou kiezen. Ook op dit gebied weegt de huidige situatie mee. Waar eerst nog vooral gekeken werd naar oud-rivalen Elizabeth Warren en Amy Klobuchar, groeit de kans nu dat Biden en zijn team kiezen voor een Afro-Amerikaanse kandidaat. 

Naast bekendere namen als voormalig presidentskandidaat Kamala Harris en Stacey Abrams (die in 2018 nét geen gouverneur van Georgia werd), worden nu ook Val Demings en Keisha Lance Bottoms onder de loep genomen. Demings, oud-congreslid en politiechef, sprak zich de afgelopen tijd fel uit tegen politiegeweld en heeft al aangegeven wel interesse te hebben. Ook Lance Bottoms, burgemeester van Atlanta, laat van zich horen als prominente Democraat en uit felle kritiek op president Trump. Biden hoopt zijn keuze voor 1 augustus bekend te kunnen maken.

Uncle Joe

Is oud-vicepresident Joe Biden dan de ideale kandidaat voor de Democraten? Niet echt. Hij zorgt niet voor een immense golf van enthousiasme, zoals Obama in 2008. Hij wordt dit jaar 78, komt soms moeilijk uit zijn woorden (met een geschiedenis als stotteraar) en blundert nogal eens met onhandige uitspraken. Toch heeft hij een aantal voordelen, die goed van pas kunnen komen in de strijd tegen Trump. Hij is populair in de staten die Trump de overwinning brachten: staten als Michigan en Wisconsin, waar de white working-class alom vertegenwoordigd is. (Eerdere blogpost hierover: link.) Daarnaast is de relatief gematigde Biden een veilige keuze voor een grote groep kiezers en kan hij wél empathie overbrengen.

Het zal ongetwijfeld een harde strijd worden. Trumps hoop op herverkiezing hangt vooral af van de economie. Als die snel herstelt in de komende maanden en de werkloosheid weer daalt, heeft Trump het speerpunt van zijn campagne te pakken. Zo niet, dan kunnen de Democraten blijven hopen op een overwinning. Los van de uitslag, die wel eens wat later dan gebruikelijk kan komen als er veel per post wordt gestemd, is het te hopen dat het stemmen zonder chaos kan verlopen en dat Trump bij verlies meewerkt aan een peaceful transition of power…

__________________________________________________

Links / aanvullende informatie:

LINK - “Wave of New Polling Suggests an Erosion of Trump’s Support”

LINK - Last Week Tonight - ‘Voting by Mail’ 

LINK - 'Joe Biden's Stutter, and Mine', over de achtergrond van Biden als stotteraar.

TRUMP

Heel veel mensen (2) hebben mij gevraagd hoe groot de kans is dat Trump herkozen wordt. Aan harde voorspellingen doe ik sinds 2016 maar niet meer, maar de realiteit is dat Trump vooralsnog flinke kans op winst heeft. In een aantal cruciale staten, die onverwacht naar Trump gingen en hem de overwinning bezorgden, krijgt hij namelijk nog steeds genoeg steun. Een herhaling van het scenario waarbij Trump wint terwijl hij de popular vote verliest (Hillary Clinton kreeg landelijk 3 miljoen stemmen meer), is zeker niet ondenkbaar. Het verschil tussen popular en electoral vote kan zelfs nog groter worden, als zijn Democratische tegenstander met nóg meer verschil wint in staten als Californië.

Welke staten maakten dan het verschil en waarom? En wat maakt Trump daar dan populair? Om dat uit te leggen, gaan we even terug naar 2016.

2016 & de peilingen

Bijna iedereen rekende op een historische dag: de eerste Madam President. 92% kans op winst had Hillary Clinton, zo schatte The New York Times in. Het is dan ook logisch dat het overheersende verhaal de dag na de verkiezingen ging over hoe ‘de peilingen er compleet naast zaten’ (link NRC). De nuance raakte hierdoor enigszins verloren. De landelijke peilingen voorspelden correct dat Clinton meer stemmen zou krijgen dan Trump. De uiteindelijke uitslag: Clinton 48,2%, Trump 46,1%. Amerika werkt echter met een Electoral College (link) en dat was gunstig voor Trump: hij won! Een redelijk specifieke doelgroep had veel invloed op die uitslag: de zogenaamde white working class.

Deze kiezers worden vooral vertegenwoordigd in de Rust Belt van Amerika; staten als Wisconsin, Michigan, Ohio en Pennsylvania. In die staten bleken de peilingen de steun voor Trump te onderschatten. Michigan en Wisconsin stemmen al decennia Democratisch, en in bijna alle scenario’s werd er gerekend op winst van Clinton. Wisconsin werd door Hillary Clinton zelfs overgeslagen tijdens de campagne. Trump deed het in die staten een stuk beter dan verwacht, en won al die staten uiteindelijk nipt. Met 77.744 stemmen meer, verspreid over Pennsylvania, Wisconsin en Michigan, had Hillary Clinton de verkiezingen gewonnen!

Working class hero

Hoewel de meningen verschillen over hoe strak je de begrippen working class en middle class kunt definiëren, kun je wel stellen dat Trump populair is onder ‘witte arbeiders zonder vervolgopleiding’. Een indicatie: onderzoek van Pew Research Center na de verkiezingen (link) toonde het verschil bij de categorie ‘White, non-college grad’: 28% Clinton, 64% Trump. Waarom is deze doelgroep zo gecharmeerd van Donald Trump?

De industriële sector in die Rust Belt heeft al jaren last van banenverlies en economische achteruitgang (o.a. door automatisering). Dit zorgt voor frustratie en wantrouwen in de regering. Bij een deel van de bevolking leidt die frustratie (al dan niet gecombineerd met racisme) ook tot angst voor immigranten. In 2016 raakte Donald Trump een snaar, terwijl er weinig enthousiasme voor Hillary Clinton was. Zij had het o.a. over klimaatverandering, buitenlandbeleid en feminisme, terwijl Trump hen direct aan leek te spreken.

America First

Een aantal van de belangrijke factoren die meespeelden op een rij:

• America First -> Trump riep dat hij banen en fabrieken terug naar Amerika zou brengen.
• Anti-immigranten -> De felle retoriek van Trump richting immigranten en Mexicanen sloeg aan. (“THEY TOOK OUR JOBS!”)
• Anti-elite -> Ze reageerden positief op Trump als buitenstaander met straight talk (versus hoogopgeleide, elitaire politici uit de gevestigde orde zoals Clinton). 

Daarnaast werd onderschat hoeveel first time voters Trump op de been zou brengen. Juist die groep blijft uit het zicht van veel peilingen. En ondanks het feit dat de Rust Belt nog steeds banen verliest en de gevolgen van Trumps importheffingen op de lange termijn niet goed uit lijken te pakken (stijgende prijzen die doorbelast worden naar de consument), gaat het goed met de Amerikaanse economie. En met dat feit, dat in essentiële staten zorgt voor aanhoudende steun, zal Trump vol vertrouwen de campagne ingaan.

Impeachment

Natuurlijk hangt de herverkiezing van Trump af van veel meer zaken. Deze maand gaat de volgende fase van de afzettingsprocedure in; er zal gestemd worden in het Huis van Afgevaardigden. Als het Huis instemt met de twee aanklachten (‘obstruction of Congress’ en ‘abuse of power’), wat hoogstwaarschijnlijk gebeurt vanwege de meerderheid van de Democraten, is de Senaat aan de beurt. Daar zou dan begin 2020 een onderzoek/proces starten, waarna 2/3 van de Senaat vóór moet stemmen om Trump ook echt af te zetten. Mede vanwege de Republikeinse meerderheid daar, is de kans op die uitkomst zeer klein.

Dan gaat het dus meer om de beeldvorming erna. Trump zal in ieder geval hard roepen dat hij is vrijgepleit en de aandacht weer willen verschuiven naar de economie. Met die economie in zijn broekzak kan Trump dus nog steeds hopen op een herhaling van het scenario uit 2016. Blijkbaar accepteren veel kiezers een corrupte, narcistische leugenaar als president, zolang hij blijft schreeuwen over banen, muren, immigranten en FAKE NEWS.   


___________________________________________________

Links / aanvullende informatie:

Boekentip: American Carnage: On the Front Lines of the Republican Civil War and the Rise of President Trump (Tim Alberta)
LINK - ‘The magic number: 270‘ - Eerdere blogpost over werking Electoral College.
LINK - Clip van Michael Moore, die precies voorspelde hoe Trump ging winnen.
LINK - Onderzoek van Pew Research Center na de verkiezingen van 2016.
LINK - Artikel over hoe belangrijk de working class is voor het electoraat van Trump:

Autumn is coming

Vorige week gingen tien Democratische presidentskandidaten met elkaar in debat. In augustus werden twintig deelnemers nog verspreid over twee avonden, maar door de strengere kwalificatie-eisen (m.b.t. peilingen en donaties) werd die groep gehalveerd. Het is redelijk veilig om aan te nemen dat de kandidaat die de nominatie wint tussen deze tien deelnemers zit. Voor de kandidaten die niet op het podium stonden, begint de tijd te dringen. Zonder media-aandacht en donaties, lopen de banden van een kostbare presidentscampagne snel leeg.

Er was nu dus maar één avond nodig, en voor het eerst stonden alle favorieten samen op het podium. Het was een interessant debat! In deze blogpost bespreek ik de grootste kanshebbers op de nominatie en blik ik terug op het debat.

Health care

Joe Biden werd omringd door Elizabeth Warren en Bernie Sanders, op dit moment zijn grootste concurrenten. Het debat begon met een inhoudelijke discussie over gezondheidszorg, waarover Biden een andere opvatting heeft dan Sanders en Warren. Waar Biden Obamacare wil uitbouwen, zonder verplichtingen en met behoud van particuliere zorgverzekeringen, pleiten Sanders en Warren voor Medicare for All; gelijkwaardige (en verplichte) zorg voor iedereen. Biden wees erop dat Warren en Sanders de belastingen zullen verhogen, waarna Warren uitlegde waarom zij denkt dat de totale kosten echter zullen dalen.

De discussie toont aan dat er een andere fase in de campagne aanbreekt. Mede doordat er nu minder ‘kleinere’ kandidaten op het podium stonden (die de aandacht vaak proberen op te eisen met bijvoorbeeld een persoonlijke aanval op een favoriet), lag de focus meer op de inhoud. Warren en Sanders kwamen sterk naar voren en Joe Biden verdedigde zijn standpunten met meer passie dan tijdens zijn vorige optredens. Los van wat haperingen en versprekingen, maakte hij geen grote fouten. In dat opzicht kan hij tevreden zijn over de avond.

HELL YES

Beto O’Rourke heeft zich, vooral sinds de schietpartij in zijn thuisstad El Paso, fel uitgesproken tegen de huidige wapenwetgeving. In het debat zorgde hij voor een veelbesproken moment toen hem werd gevraagd of hij zware geweren (zoals de AK-47 en AR-15) zou willen afnemen/terugkopen van burgers. Zijn vlammende antwoord sloot hij als volgt af: “Hell yes, we’re gonna take your AR-15 and your AK-47. (…)” Hier zijn volledige antwoord: link.

‘Voer voor de Republikeinen!’, vinden critici. Zij vrezen dat de uitspraak inspeelt op de angst van conservatieven dat Democraten hun wapens willen afnemen. ‘De moed en passie die we nu nodig hebben!’, vinden zijn aanhangers. Veel Democraten willen nu actie en zijn blij met zijn duidelijke standpunt. Het moment zorgde in ieder geval voor een stortvloed aan aandacht en discussie. De komende weken zal blijken of O’Rourke er ook potentiële kiezers mee heeft gewonnen. 

Overige kanshebbers

Kamala Harris veranderde haar strategie ditmaal: ze richtte haar pijlen bijna allemaal op Trump. Hierdoor plaatste ze zichzelf af en toe buiten de discussie, wat in deze fase wellicht niet handig is. Na de sprong in de peilingen die ze na het eerste debat maakte, is ze weer wat teruggezakt. Toch zie ik Harris wel als een kanshebber om op zijn minst ver te komen in de voorverkiezingen. Hetzelfde geldt voor O’Rourke, Cory Booker (die ook goed in vorm was) en Pete Buttigieg.

Juliàn Castro viel Biden aan op zijn geheugen tijdens het debat, maar dit pakte niet goed uit omdat het overkwam als een persoonlijke aanval op de leeftijd/fitheid van Biden. Van Castro, Klobuchar en Yang verwacht ik niet dat ze op de dag na de stemming in Iowa (als eerste staat, in februari 2020) nog in de race zijn. De grote drie blijven vooralsnog Biden, Warren en Sanders. In peilingen vertegenwoordigen ze samen rond de 60% van de stemmen, met Biden nog steeds aan kop. Warren heeft een flinke opmars gemaakt, en is op inhoud bijna niet te kloppen. 

Herfst

De eisen voor het debat van oktober blijven gelijk. Dit geeft kandidaten meer tijd, waardoor de groep deelnemers weer wat groeit. De steenrijke Tom Steyer, die pas laat in de race stapte, heeft zich nu wel gekwalificeerd. Marianne Williamson en Tulsi Gabbard wachten nog op kwalificerende peilingen. Mogelijk krijgen we in oktober dus weer twee avonden. 

Ongetwijfeld zullen er in de herfst weer een aantal kandidaten uit de race stappen. Het is afwachten of er nog een grote verschuiving aan de top komt. Joe Biden gaat al maanden aan kop. Desondanks is er nog geen sprake van een golf van enthousiasme rondom zijn kandidatuur, waarbij prominenten binnen de partij hun steun betuigen en anderen oproepen zich achter Biden te scharen. Er lijkt dus nog ruimte te zijn voor een drastische ommekeer. Iowa is nog ver weg!

__________________________________________

Links / aanvullende informatie: 

LINK – Het volledige derde debat (12-9). 

LINK – Hoogtepunten uit het debat. 

LINK – Eerdere blogpost over Elizabeth Warren

LINK – Eerdere blogpost over Beto O’Rourke

LINK – Eerdere blogpost over Joe Biden

2020 à gogo (II)

De tweede debatronde zit erop! Joe Biden is nog steeds de duidelijke koploper, maar heeft wel wat klappen gekregen. De grootste verschuiving vond vooralsnog plaats na de eerste ronde: Kamala Harris voegde zich bij de top 5 door haar pijlen op Biden te richten. Voor minder prominente presidentskandidaten, waarvan er in deze fase van de race nog veel zijn, is een debat een kans om voor een verrassing te zorgen of op zijn minst naamsbekendheid te vergroten.

Sommige deelnemers maken weinig kans op de nominatie, maar zullen wel profiteren van de aandacht. Veel oud-kandidaten van afgelopen verkiezingen hebben nu bijvoorbeeld een lucratieve bijbaan als tv-analist. Wie maken er kans om na de zomer ook nog serieus mee te doen? En hoe verliepen de eerste debatten?

Debatronde #1

De enorme groep presidentskandidaten werd verdeeld over twee avonden, met tijdens elk debat tien deelnemers. 

De eerste avond bevatte veel korte, ingestudeerde biografische stukjes. Voor een aantal kandidaten was het de eerste kans om zich voor te stellen aan het Amerikaanse publiek. Elizabeth Warren kwam zeer goed naar voren, en ook Cory Booker en Juliàn Castro deden het goed. Beto O’Rourke, die na een vlammende start van zijn campagne wegzakte in de peilingen, kon een sterk optreden goed gebruiken, maar kwam niet gedecideerd over. 

Op de tweede avond lag koploper Biden flink onder vuur, vooral door Kamala Harris, die zeer sterk en fel de aandacht opeiste. Pete Buttigieg bleef rustig en maakte goede punten. Joe Biden was niet overtuigend in de drukke setting, en twijfelde geregeld. Hij leek overrompeld en had geen goed antwoord op de aanvallen van Harris. Bernie Sanders bleef te veel hangen in vaak herhaalde uitspraken. Over het algemeen was het een energiek en inhoudelijk debat. 

Debatronde #2

Vooral Bernie Sanders en Elizabeth Warren kwamen sterk over tijdens de eerste avond van de tweede debatronde. Ze werden aangevallen door meer gematigde concurrenten, maar sloegen deze aanvallen strijdlustig en effectief af. Voor Sanders en Warren is het nu nog niet nodig om elkaar aan te vallen, maar een confrontatie tussen de twee progressieve kanshebbers ligt vast nog in het verschiet. Pete Buttigieg was wederom rustig en zelfverzekerd, maar ook wat tam. Beto O’Rourke deed het beter dan de vorige keer, maar voor een sprong in de peilingen zal hij toch meer moeten overtuigen. 

Tijdens de tweede avond was Cory Booker op dreef! Naast Biden lag nu ook Kamala Harris flink onder vuur. Tulsi Gabbard viel haar aan op beslissingen die Harris nam toen ze openbaar aanklager was, en ook Joe Biden kwam met een voorbereide aanval op Harris. Hierdoor werd ze meer in de verdediging gedrukt. Biden zelf was vuriger en sterker, ondanks wat haperingen en een blunderende afsluiting (link). Castro en Yang kwamen goed naar voren, maar vooral Booker kan wel eens profiteren van zijn sterke optreden. 

Op naar september!

Het derde debat vindt plaats op 12 september. Als het nodig is, wordt de groep weer gesplitst, maar vanwege aangescherpte voorwaarden, lijkt het erop dat één avond zal volstaan. Om te kwalificeren voor het debat, moeten kandidaten namelijk 2% behalen in 4 verschillende landelijke peilingen, en minimaal 130.000 individuele donaties hebben ontvangen. 

Op dit moment zijn er 8 kandidaten die hieraan voldoen: Joe Biden, Elizabeth Warren, Bernie Sanders, Kamala Harris, Pete Buttigieg, Beto O’Rourke, Amy Klobuchar en Cory Booker. De verwachting is dat in ieder geval Castro en Yang zich nog hierbij zullen voegen. Het gevolg is dat de groep gehalveerd zou worden. Het zou interessant zijn om alle favorieten eindelijk samen op het podium te krijgen. Voor de afvallers wordt het nagenoeg onmogelijk om nog voldoende aandacht te krijgen en zo het benodigde geld binnen te halen om een presidentscampagne te vervolgen. 

__________________________________________

Aanvullende links: 

LINK – ‘Here’s everything you need to know about the September debate’ (vox)

LINK – ‘Key moments’ ronde 2, avond #1, 30 juli. (NYT) 

LINK – ‘Key moments’ ronde 2, avond #2, 31 juli. (NYT)

Joe Biden

Twee keer eerder probeerde Joe Biden president te worden: in 1988 en in 2008. Na een lange carrière en een veelbewogen leven, doet hij nu een allerlaatste poging om zijn ultieme ambitie te verwezenlijken, met ditmaal een breed draagvlak én grote naamsbekendheid op zak. Hij staat al maanden bovenaan in de peilingen, maar het vuur onder het campagnepitje gaat nu pas écht aan. De openhartige Biden kan zichzelf nog wel eens in de voet schieten door onhandige uitspraken. Daarnaast is de kans aanwezig dat de Democraten uiteindelijk toch kiezen voor een progressievere kandidaat, die meer past bij het huidige politieke klimaat aan de linkerkant. Biden draait zelf al meer naar links: deze week nog wijzigde hij (onder druk) zijn standpunt rond overheidssteun aan abortus (meer info: link).

Biden omarmt in ieder geval zijn favorietenrol en richt alle pijlen vooralsnog op Trump. De president behandelt Biden op zijn beurt ook als de meest waarschijnlijke tegenstander. Bij het eerste debat, later deze maand, zal Biden vermoedelijk vaak onder vuur liggen. Gaat het hem lukken om de horde rivalen achter zich te laten, zodat hij Trump uit het Witte Huis kan proberen te krijgen?

Senator / persoonlijke tragedie

Advocaat Joe Biden trouwde in 1966 met Neilia Hunter en kreeg drie kinderen. Na een aantal jaren in de gemeenteraad, werd Biden 1972 verkozen tot senator namens Delaware. Lang kon hij echter niet nagenieten van zijn overwinning. Een paar weken na de verkiezingen, kreeg zijn vrouw een auto-ongeluk. Zijn 1-jarige dochtertje en zijn vrouw overleden en zijn zoontjes Beau en Hunter raakten gewond. Een zware periode volgde, waarin hij moeite had zijn aandacht te richten op zijn nieuwe baan als senator. 

Biden herpakte zich en werd maar liefst zes keer herkozen als senator, wat neerkomt op een dienst van 36 jaar. In 1977 trouwde hij opnieuw, met zijn huidige vrouw Jill Biden, waarmee hij een dochter kreeg (Ashley). In 2015 kreeg Joe Biden weer te maken met een drama: zijn zoon Beau overleed aan de gevolgen van een hersentumor. Kort erna, tijdens speculaties over een nieuwe presidentskandidatuur, sprak hij met Stephen Colbert in The Late Show over het verlies van zijn zoon in een openhartig interview (link).   

1988: Plagiaat

In juni 1987, kondigde Biden zijn eerste presidentskandidatuur aan. Twee maanden na een indrukwekkende start, waarin hij veel geld wist op te halen, raakte zijn campagne in de problemen. Delen van een speech bleken gekopieerd van Labour-politicus Neil Kinnock. Wrang genoeg gaf Biden de speech al eerder en vermeldde hij toen wél netjes de bron. In de speech die opgepikt werd door de media deed hij dit niet.  

Er volgden nog enkele soortgelijke (kleinere) incidenten, waarna de campagne en reputatie van Biden te veel beschadigd bleken. Biden trok zich in september terug, nog voordat de eerste staat stemde. Later bleek dat het team van concurrent Michael Dukakis de vergelijkingsvideo van de speeches naar de media had gestuurd. Dukakis won uiteindelijk de nominatie (en verloor de verkiezingen van George Bush Senior).

2008: Obama

In 2007, met inmiddels decennia ervaring in de senaat, begon Biden met frisse moed aan zijn tweede poging. Zijn timing bleek verre van ideaal: hij moest het opnemen tegen topfavoriet Hillary Clinton én de man die voorbestemd was om in een historisch verkiezingsjaar met een recordaantal stemmen het presidentschap te winnen: Barack Obama. 

De vlammende tweestrijd tussen Obama en Clinton overschaduwde de campagne van Biden volledig. Na een vijfde plaats in Iowa (met 1% van de stemmen) trok hij zich terug. Wat hij wel overhield aan de campagne: een goede band tussen hem en Barack Obama. Nadat Obama de nominatie binnensleepte, kondigde hij in augustus 2008 aan dat Joe Biden zijn running mate werd. Tijdens Obama’s twee termijnen was Biden een betrouwbare vicepresident en een belangrijk adviseur van de president.

2016 2020: Vroege koploper

Richting het einde van Obama’s presidentschap werd er volop gespeculeerd over een nieuwe deelname in 2016. Mede door het overlijden van zoon Beau, besloot Biden toch af te zien van een kandidatuur. Hij schaarde zich achter Hillary Clinton, en voerde voor haar campagne. Het leek erop dat zijn actieve politieke loopbaan voorbij was, maar al snel na de winst van Trump begon Biden zich weer te mengen in het politieke debat. Eind april 2019, na een lange periode vol hints en plaagstootjes, kondigde Biden zijn derde presidentscampagne aan. 

Joe Biden heeft het gevoel dat hij nu de juiste man is om Donald Trump te verslaan. Zijn campagne begon niet heel voortvarend; er ontstond controverse rond zijn omgang met vrouwen (meer info: link). Biden reageerde met een videoboodschap en beloofde beterschap. Het onderwerp is vermoedelijk nog niet van tafel, maar het lijkt geen onoverkomelijk struikelblok te worden. Hij heeft nog een lange weg te gaan naar de nominatie, maar de nu 76-jarige Biden is in ieder geval nog niet uitgespeeld.

__________________________________________

Aanvullende links:

LINK – Joe Biden bij The Late Show in 2015, deel 2. 

LINK – Interview met Joe Biden uit 2007 / Morning Edition.

LINK – Gemiddelde van landelijke peilingen Democratische nominatie / RealClearPolitics.

LINK – ‘The controversy over Joe Biden’s treatment of women, explained’ (An old-school politician in a #MeToo world. Artikel van Vox / Matthew Yglesias.)

LINK – Recenter interview / The Late Show.